Yürüyoruz

Ayaklarımızla hayatımızın haritasını çıkarıyoruz.

Gittiğimiz yerleri, karşılaştığımız insanları, yaşadıklarımızı defterimize not alırken, bir yandan bize eşlik eden hayatın ritmini de yanımız da taşıyoruz.

Bütün bunlar gerçekleşirken yorulduğum zamanlar bazı yaşadıklarımı yazarak ölümsüzleştirmek için bir duvara sırtımı yaslayabilmeyi, hayattan gelen mesajlara dikkatlice bazen de göz ucuyla bakıp görmemezlikten gelmeyi ve tüm bunları yaşarken dünyanın bir süreliğine durmasını seviyorum.

Bazen birilerinin kalbine dalarak bazen hiç de size uygun olmayan sokaklarda yürüyerek güçlendiğiniz yerlerde oluşturursunuz yaşadığınız çevrenin merkezini.

Henüz inşa edilmemiş yerleri, harabe olmuş muhitleri, kalabalık şehirleri seviyorum.

Onların hayattan ne denli etkilendiğini, sınırlarını, nasıl iç içe geçtiklerini hayatın ta kendisini seviyorum.

Yürürken daha önce karşılaştığım insanlarla tekrar bir arada olduğumun hissi beni heyecanlandırıyor. Daha önce geçtiğim yollardan tekrar geçmek, farklı yollara girmekle, yeni dünyamın hayatı her seferinde daha iyi öğrenmesinden haz duyuyorum.

O yollardan geçerken tam anlamıyla orada olmuyorsun.

Seninle alakası olmayan hayatları görüp deneyimlemekle kalmıyor, onlara kulak misafiri olup, gözlemleyip nasıl olduklarını hayal ediyorsun.

Bazen çok kalabalık bazen de sesler sağır edecek kadar çok oluyor.

Geçip gidiyorsunuz ama hiçbir zaman yalnız kalmıyorsunuz.

Her zaman birileri oluyor.

Siz yaşayanlarla ve hatta hayatta olmayan insanlarla hep yürüyorsunuz.

Hayat yürümekle yaşanıyor ve sizin kapıdan çıkmanızla başlıyor her şey.