Zaman

“Sana büyük bir sır söyleyeceğim zaman sensin” diye başlayan Aragon dizelerini bilirsiniz..

“Ah bu söyleyemediğim işkencesi hiç geçmeyen zamanın” diye devam eder.

Zaman bize işkence de mi, yoksa umut mu vaat ediyor?

Güven vermeyen, kandıran, boş vaatlerle avutan bir kişiliği eksenin bir ucuna; en sağ ucuna, diğer ucuna da bütün yüreğini direk açan, ancak hiç söz vermeyen ve her an ne yapabileceğini kestiremediğiniz “zalimce dürüst" olanı koyalım..

Eksenin hangi yanının tamamını hep istersiniz? Ortalarda bir yere razı olurmusunuz?

Sol yanın azı hep kuşku yaratır, tamamı ise acıtır, zalimdir acımasızdır; ancak istediğimiz arzuladığımız budur. Karşımızda bulduğumuzda ise, özellikle bize ilişkinse acıtır, iteleriz onu, hazım güçlüğü çekeriz.

Anladığımız da hiç düşüncede yakaladığımızda ise huzur bizimledir.

"Zaman" da dürüsttür, zalimdir, doğum da ve ölüm de gösterir kendini doğrudan..

Hayata kıymetini, hakkını verecek olan zalimce dürüstlüktür; bu ise zamanın ötesine ulaşmaktır; hayatın sıradanlığına razı olmamaktır, hareket etmektir, hiç düşüncedir.

Güçsüzlüğü doğru kararlarla güce dönüştürmekte böyle bir şeydir.

“Denk olmayan güçler ve benzer olmayan olaylar arasında tarafsız kalmanın aslında güçlü olanın ve vahim olanın lehine bir pozisyon almak olduğu fark edildiğinde iş işten geçmiş olacaktır” Yıldıray OĞUR

…..” Sana büyük bir sır söyleyeceğim her söz
Dudağımda bir dilenen zavallı
Acınacak bir şey ellerin için kararan bir şey bakışının altında

İşte bunun için diyorum ikide bir seni seviyorum diye
Boynuna takabileceğin bir tümcenin o parlakça kalp kristali
Kaba konuşmamdan gücenme benim bu konuşma
Ateşte şu tatsız gürültüyü çıkaran sudur o kadar

Sana büyük bir sır söyleyeceğim bilmem ben
Sana benzeyen zamandan söz açmayı
Bilmem senden söz açmayı bilir görünürüm
Tıpkı uzun bir süre garda
El sallayanlar gibi gittikten sonra trenler
Ve bilek söner yeni ağırlığından gözyaşlarının”…

L. ARAGON