Zamanın yolcuları

Büyüdüğümüzü önce aynada sonra fotoraflarda fark ederiz.Kimimiz aynı bedende kalmak için ne çok caba sarfederiz. Fakat gözlerimiz veya yüzümüzün ince çizgileri, en çokta bakışlar değişmiştir. Zamanın izafi olduğu söylenir durur. Kendi zamanımızı yaşarken okuduğumuz okullar, çalıştığımız mekanlar bizim için soluklandığımız yerlerdir. Önce ve sonra başkaları için durma, bulunma noktaları olacaktır. Ağaçlar hep ilk baharda çiçeklerini açarlar. Önce laleler ve nergisler, menekşeler, güller ardından manolyalar açar. Yani çiçekler zamanını bekler açmak için. Bu yıl biraz geciksede açmaları şimdi tam zamanı.. 

Herkes kendisi için çalar saatin sesini duymalı. Trenin düdüğü gibi kaçan zamanı geri döndürmek çok zor. Bununla ilgili bir çok atasözü vardır. Örneğin, erken öten horozun başına gelenleri hepimiz biliriz yada geçti Bor'un pazarı daha bir çok örnek verebiliriz elbet. Herkesin kendine ait zamanı kendimiz için önemli olmalı. O vakitleri boşa geçirmemeliyiz. Geriye gidilmeyen tek yol zaman olunca kıymeti çok daha artıyor..