Zor günlere açan çiçek

Ali Ercan’ı Hekimhan Festivali, 1. Uluslararası Şah İbrahim Sempozyumu gibi etkinliklerde daha yakından tanıdım ve 2012 yaz, sonbahar dönemlerinde birlikte bazı kültürel toplantılara da katıldık. Bu üç dört yıllık süreçte Ali Ercan ile birçok ortak yönlerimiz olduğunu gördüm. Her şeyden önce komşu köylüyüz, meslektaşız. Dernekçilik, şairlik, gazetecilik, radyo ve televizyon programcılığı ve daha birçok alanda…

Zor Günlere Açan Çiçek adlı şiir kitabını inceledim. Almanya’da Verlag Anadolu yayınları arasında 2001 yılının Mart ayında basılmış, 112 sayfa klasik kitap boyutunda. 1979 yılından 2000 yılına kadar serbest tarzda yazılmış olan 35 şiirden oluşmuş.  Kitap, “Anadolu’nun aydın ve yürekli insanlarını anısına” alt başlığı ile adanmış. Şiirlerde sıla özlemi, gurbet,, geçmişin izleri, Almanya, toplumsal değer yargıları ve bunların yitmesi, yitmenin acılığı, paylaşım, özgürlük ve benzeri konular işlenmiş. 

İç kapakta çok kısa yaşam öyküsü yer almış.

“1958 yılı Aralık ayında Malatya’nın Hekimhan ilçesine bağlı Uğurlu köyünde doğan Ali Ercan Samsun Vezirköprü ve Karabük Eskipazar ilçelerinde öğretmen olarak çalıştı.  1990 yılından buyana Almanya’da Türkçe anadil dersi öğretmeni olarak görev yapmaktadır.

Kitabın girişindeki yazısını olduğu gibi sizlerle paylaşarak Ali Ercan’ın şiir ev sanat ile ilgili görüş ve düşüncelerini de belirmek istiyorum.

Sevgili şiir dostları,

Bu kitabı, ülkemizin çıkarlarını kendi kişisel çıkarlarının üstünde tutup, yaşamlarını halkımızın aydınlanmasına adayan ve bu uğurda karanlık güçlerce katledilen yürekli insanların anısına adıyorum.

Ülkemizde daha çok aydın ve yürekli insan yetişisin diye, kitabın tüm gelirlerini, genellikle yoksul köy çocuklarının eğitim aldığı Hekimhan Yatılı İlköğretim Bölge Okulu’na bağışlamayı düşünüyorum. Aldığınız her kitabın getirisi kuruşu kuruşuna eğitime harcanacaktır.

Bu girişten sonra “sunuş” başlığı altında Ali Ercan’ın özellikle şiir ve müzik ile ilgili duygu ve düşüncelerini görüyoruz.

“Pir Sultan, Yunus, Karacaoğlan, Âşık Veysel, Mahsuni bizim köylüydüler sanki.

Hele yanık Arguvan, Sivas, Elazığ ve Urfa türküleri okununca akan sular dururdu.”

“Yaklaşık yirmi beş yıldan beri duygularımı, düşüncelerimi, coşkularımı, insanlığın doğruları ve kabullenemediğim yanlışları, Türkçemizin ritmik ve gizemli güzelliğine bürüyerek sözcükelre dökmeye çalıştım”

Bu cümlelerle şiir sanatı ile ilgili amacını da açıklamış…

Zor günlere açan Çiçek… Bu kardelen… Kardelen şiiri de kitabın birinci şiiri. Arka kapakta da bir bölümüne yer verilmiş. Peki, kardelen neden zor günlere açan çiçek acaba?

“Mevsimin ilkbaharla kış arasında gece gündüz el değiştiği zamanlarda gecenin kör karanlık ayazında kavrulmayı göze alarak dağların doruklarında güneşin aydınlığına açılan bu çiçekle kendini özgürlüğe adamış, aydınlık düşünceli Anadolu yiğitleri arasında yaşamsal bir benzerlik görüyorum.”

İşte zor günlere açan çiçek’ten, Kardelenden dizeler…

Zor günlere açan çiçek,

Baharı muştulamanı seviyorum,

Dağların doruklarında,

En kötü koşullarda

Kar altında çimlenmeni,

Zor günlerde sürgün vermeni…

Aydınlık gelecekler gibi

Aydınlık çiçeklerim

Buram buram kokunu,

Zirveleri zorlayan

Özgürlük tutkunu seviyorum

İnadına sevdanı

Bilge insanlar gibi

Ve şiir şu iki dize ile son buluyor:

Ne kadar da benziyorsun

Sefil halkıma.

18 Temmuz 2013, Ballıkaya