Zor Olur Yalnızların Akşamları

Şair demiş ya ben nereye gidersem yalnızlığın başkenti orasıdır demiş. Başkası durur mu hangi kapıyı çalsam karşımda yalnızlığın hınzır uğultusu.

Gündüzleri çalışıyoruz. Meşguliyet bizi eğliyor. Akşam eve gelince hatun yok çocuk yok. İki bekâr yemeklerimizi yiyince kendi dünyalarımıza çekiliyoruz. 

Ne güzel bir aydır akşamdan uyuyordum. Ama bir iki gündür ancak 11'de uyuyorum. Görmeyenlerin sohbet odalarına şöyle bir bakıyorum. Dün ihtiyarlarla biraz sohbet ettik. Azıcık oyun müzik derken attım kendimi yatağa. Akşam olunca iki çift laf etmek istiyor insan.

Bunları niye yazıyorum. Sevdikleriniz yanınızdayken kıymetini bilin. Onlara sevgiyle sarılın ve incitmeyin. Birlikte olmanın keyfini çıkarın. Biz kaybedenler kulübü üyeleri yalnızlığa mahkûmuz.

İsyan var mı hayır. Rabbimiz varsa gam keder yoktur. İnsanız bazen bir aile sıcaklığını arıyoruz. Gündüz olunca iş hay huy geçiyor. Akşam olunca herkes kendi kabuğuna çekiliyor. Evlerine sığınaklarına gömülüyor insanlar. Ne mutlu evi yuva yapabilenlere.

Salih Arıkan,Tel: 0506 514 96 93