'' An '' ı Yaşamak...

'' Ot gibi yaşamak !.. '' nedir ?..

Ot’a hakarettir… Ot ailesi , bir araya gelince yeşillikler oluşur… Çayırlarda, çocuklar koşuşur…

Oralarda, gelincikler, kendilerine mekân bulur...

. . . . . . . .

Çocuk çayırlarını, yeşilliklerini küçük çıkarlar uğruna satanlar…

Üzerine gazinolar, büfeler kurduranlar...

Sonra da ''Yan gelip yatanlar !.. ''… '' Ot '' bile olamazlar…

Olsa olsa, kan emici olurlar…

Kısır döngülerde, bir şey okumadan, yazmadan ; insanlık için bir şeyler üretmeden !..

Şarkısız, şiirsiz; tiyatrosuz; resimden, yontudan habersiz…

Köhne bir makam uğruna…

El-pençe divan duran; kişiliksiz, '' Evet efendim,sepet efendim !..'' cilerden olmak…

Tek becerisi: ''İki ayak üzerinde yürümek ve ara sıra tuvalete gitmek !..''

Yeter mi ?..

Hayvanlar daha beceriklidir,onlardan !..

Hiç olmazssa insanlık için ,kendilerini fedâ ederler...

Adı insan; kendisi : '' Silik bir kan emici !.. ''

'Diplomalı, Diplomasız Canavarları ' aramak için hiç zorlanmayız...

Hemen yanıbaşımızdalar...

En yüksek maaşları, rüşvetleri ''Cukkalamış !..''

Dünya nimetlerini ,hep cüzdanında hissetmiş !..

Halkın omuzlarında yükselmiş; sonra halkın tepesine etmiş !..

En kutsal değerleri, erdemleri basamak yapmış !..

Habire...Yemiş...Yemiş...Ve de şişmiş !..

Bir gün gebermiş !..

Yatırılınca, musalla taşına :’’iyi ki geberdi !..’’ dedirtmek için çok çabalamış !..

Çevremizde örnekleri çok bunların !..

Manşetlerde...

TV'lerde...

Haberlerde...

Köşe yazılarında...

Alkışlarda...

Törenlerde...

Hep varlar...

''Temcit pilavı '' gibi...

Her gece önünüze sürülenler...

Tilkinin sekiz adet ''Tavuk hikâyesi '' gibi...

'' Pehlivan tefrikalarını '' bile özletirler...

Yeter ki siz hazır olunuz !..

. . . . . . . . . . .

Yaşam, ‘’Üretkenler ‘’ için değerlidir…

Her ne kadar, ''etrafını ışıtırken kendileri erise '' de…

''Eridiklerini '' fark ettiklerinde, ''Son pişmanlık '' sözleri sarf edebilirler…

J.L.Borges gibi...

Aslında onlar...

Eserleriyle ölümsüzleşirler…

Altının kıymetinden ''Vampirler '' değil ;sarraf anlar...

. . . . . . . .

Yaşam , elimizin altından kayıp giden bir deniz anası gibi midir ?..

Kayarken yakan...

Yoksa bir yaz gecesi ışıklarla kayıp giden yıldız kümesi mi ?..

İçimizi burkan...

Yıllarca biriktirdiğin dostun, bir cümleyle yok oluşu mudur ?..

Hep vicdan azabıyla kıvrandığımız bir tiyatro sahnesi...

Azap veren bir aşk masalının bittiği, solgun bahçelerde...

Sevgilinin yanağından kayıp giden bir göz yaşı mıdır ?..

Hiç gülmeden geçen günlere, dönüp hüzünlü bir bakış mıdır ?..

Yoksa bize armağan edilen bir cennet bahçesi midir ?..

Kıymetini bilmeden soldurduğumuz...

Bir çocuğun gamzeleri arasına sıkışmış gülücükler midir ?..

Fark etmediğimiz...

J.L Borges'in anlattığı, '' bir yığın son pişmanlıklar '' mıdır ?..

Yeniden dünyaya gelirsek...

Dağ başında kaygısız bir çoban olmak...

Ya da kaya dibinde bir ot !..

Yeniden yazsak da değer mi ?..



''Eğer yeniden başlayabilseydim yaşamaya

İkincisinde daha çok hata yapardım.

Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım

Neşeli olurdum ilkinde olmadığım kadar.

Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.

Temizlik sorun bile olmazdı asla.

Daha çok riske girerdim.

Seyahat ederdim daha fazla.

Daha çok güneş doğuşu izler,

Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.

Görmediğim birçok yere giderdim.

Dondurma yerdim doyasıya, daha az bezelye.

Gerçek sorunlarım olurdu hayalî olanların yerine.

Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardan olurdum.

Farkında mısınız bilmem yaşam budur zaten.

Anlar, sadece anlar...

Siz de "an"ı yaşayın.

Hiçbir yere, yanına,

Termometre, su, şemsiye ve paraşüt

Almadan gitmeyen insanlardandım ben...

Yeniden başlayabilseydim hayata ,

İlkbaharda pabucumu fırlatır, atardım.

Ve sonbahar bitene dek yürürdüm çıplak ayakla.

Bilinmeyen yollar keşfeder,

Güneşin tadına varır, çocuklarla oynardım,

Bir şansım daha olsaydı eğer...

Ama işte, 85' imdeyim ve biliyorum...

Ölüyorum...''

''Jorge Luis Borges ''

................

http://tr.wikipedia.org/wiki/Jorge_Luis_Borges