‘’Aşktım, aşıktım, aşkımdın’’

Hüznün giyindiği bir sonbahardın yapraklarını savuran. Gözlerinden akan yaşlar sere serpe yanaklarından geçiyordu bağrına doğru. Her düşündüğünde yeniden canlanır gibi ve her nefeste ölümcül bir hastalık gibi inim inliyordun onun sokağında. Başını yastığa koyduğunda hicranın gölgesinde kalmış karanlığın uçurumunda sel almıştı yastığını. Her defasında yeniden der gibi umutlanırdın. Gün güne ekleyip yalın ayak sensizliği dinler göğüslerdin. Çorak bir şehrin içinde kimsesizlerin sokağında yalnızlığın gecesinde süzülen dualarım vardı adı sendin. Gönül soframda seni yudumlamaktı yalnızlığımda. Kalp ibrem sen atıyordun. Düş evimde elektrikleri kesilmiş buzdolabındaki yemeklerim kokmuş, her yanım toza toprağa belenmiş, yemek yapacağım tencerem delinmiş, ne pişirsem diye düşünsem açlıktan nefesim kokmuş.  Yağmur penceremin içeriye sızarken rüzgârın şiddetiyle kapılarım kilidi tutmaz olmuş. Zaman dedikçe zamanım beni sensizlikten çoraklaştırmış.  Gözlerimin ışıkları patlamış, dilime sensizlikten kilit vurulmuş, uzandığım kolum kanadım kırılmış. Hiçbir gözleri senin gönlünü kaplamıyordu. Bakamıyordum hiçbir gönle sen diye çığlık çığlığa koyuluyordu düşlerim.

 

Sevmek sevişmek değildi aslında. İçinden nefes nefes solumaktı usulsüzce yaralanmaktı bakışlarından. Merhemi olmayan bir tutkuyla bağlanmaktı. Teninden solumak değildi düşlerinde nefeslenmekti aşk. Geceye baktığında dokunacaksın sözlerine ve yudum yudum demlene demlene içeceksin her kelamında. Dışı sefa sürer gibi yaşıyorken içinde depremlerle  yaşarsın her iklimde. Soran olsa iyim derim pervasızca senin kalbinde yaşar gibi. Her lokmam senin bakışın gibi doyururdu düşlerimi ve he mencik kalkardım sofradan. Ellerin ellerime selam verdiğinde kalbimden nakış nakış örülmüştüm sonsuzluğuma. Sonum sonbaharım olsa da yaprak yaprak sen çağlayacağım tüm diyarlara. Seninle aldığım yol içim içimi kemiren titreyiş sağır kör dilsiz etmişti eylemişti. Gözlerim seni görmek için değildi gönlümden seni sevmek için arıyordu her zamana tutulan anımda. Yaşlı ve yalnız gecelerime dua dua seni düşlerime sürüyordu.  Güzel söz söylemek değildi güzel bakmaktı gözlerine ve usulca sukutu giyinmekti. Sana olan umutlarım eskimesin diye her gün yeniden başlar gibi dua dua Allah’ıma dileniyorum. Yeniden yaz diye ve yeniden başlat diye ilk gün ki gibi yaşat diye dua dua yol alıyordum her sabah.

 

 

 

Sevdim seni sel gibi yel gibi

 

Düşlerimden salına salına

 

Her defasında yeniden der gibi

 

Sevdim seni can gibi

 

Nefes nefes solurken

 

İlk gün ki gibi kördüğüm gibi

 

Ne sen anladın beni

 

Ne de ben sana anlatabildim

 

Bilsem ki öleceğim ve Allah diyeceğim

 

O ki bana rabbime giden yoldu

 

Ve o ki sonsuzluğumun kanıtıydı

 

Sevdim an gibi anar gibi.

 

Aşktım âşıktım sana

 

Tüm bedeni firar edip yokluğa

 

Ölümü özler gibi

 

Ve bilirim ki yaşamam ölmem içindir,

 

Ölüm ise sensizliğe kucak açan nazlı bir çiçektir.

 

Aşıktım aşkımdın aştın ve son deme geldim bittim.