" Dünyayı kendimize hayran etme rüyasını bir yana bırakalım..."

Bugun memleketi konustuk. Hala kizinin kavinvalidesi vafat etmis. Cenaze icin geldigi Minnesota' da bizleri gormek istemis. Vakti de pek yok. Ne yapalim? Anam, Hanim ve ben; Hala Kiziyla bir lokantada bulustuk.

Turkiye'den de yeni gelmis. ABD 'yi iyi bilir bir is hanimi. Turkiye'yi sorduk. Lokantalarimizi anlatti. Nasil mezeleri yayarak (!) servis yaptiklarindan, etli yemeklerde ki porsiyon azligindan, pahalilikdan, guzelliklerden cirkinliklere kadar her seyden soz ettik...

Soz; " Dünyayı kendimize hayran etme rüyasına" geldi.

Nasil sahiden? Dunya bize hayran mi?

***

Ayaga kalmadan yurumeye, yuruyemeden kosmaya, kosamadan Olimpiyatlara gitmeye benziyor, halimiz.

Aslinda; Dunyanin bize hayran kalmasini bir tarafa birakip; M. Ali Birand'in dedigi gibi 'mutfagimiza bakabilsek!"

***

Son zamanlarda gazetelerimizde THY haberleri:

THY'nin son zaferi! Unlu basketbolcuyu reklamlar icin kiraladik!

Barselona' yi da ikna ettik!

Bes tane daha ucak aldik!

Insan saniyor ki; paranizla birseyler almak, kiralamak bile marifetmis gibi?

Verin parayi; size THY reklamlarinda Bill Clinton'u oynattirayim!

Vallahi?

***

Kuzenimizle Ninemi konustuk. Annemin annesi. Annem, anasindan kalma bir sal takmis boynuna. Kuzen hemen bildi!

Hikmet'den soz ettik. Erdogan'dan. (Bu bizim Erdogan. Basbakan degil...) Memleketten.

Memleket guzel ama; yasam cok zor!...

Bogazi anlatti. "Saatlerce kalkmadan oturabilecegim baska bir yer bilmiyorum!..." dedi.

Anami; memleketine, California'ya davet etti.

Opustuk. Ayrildik...

***

Biz bize kaldik. Aklima takildi. Bu, "Dunyayi kendimize hayran etme" hikayesi.

Bize sorarsaniz; biz, buralarda, 20 yildir;

Bize hayran mayran kimseye rastlayamadik...

Simdilik; gelin;

Dünyayı kendimize hayran etme rüyasını bir yana bırakalim...

Kendi kendimize insanca davranmasini bilelim. Yeter!