"Ey Özgürlük..." (Merhaba)

             "  Dün dağlarda dolaştım/evde yoktum"  diyordu İlhan Berk şiirinde.. "Yağmur yağmamazlık edemez, taş düşmemezlik" diye devam ediyordu...

                 Ben de diyorum ki, insan özgür olmadan yaşayamaz, yaşamamalı.. Herkes kendi özgürlüğünden sorumlu, herkes herkesin özgürlüğünden sorumlu...

                  Bilinmeyen, insanın ayak basmadığı karlı doruklardan (ki hala var böyle yerler) kopup gelen buz gibi, dupduru şelalelerin gürleyerek çağlaması gibidir insan, hepimiz insan olmanın o karlı doruklarından çağıl çağıl kopup geliriz hayatın içine, bir köşesinden başlarız yaşamaya.. Duruluk desen var bizde, insan olmanın o en yalın, en berrak, en temiz hali.. Aynı değil mi tüm bebeklerin berraklığı, aynı değil mi tüm bebeklerin dili, umudu ve isyanı...

                  Müthiş bir şey insan olmak.. Henüz bilimsel metod ve kurallarla tam olarak açıklanamamış, belki açıklanamayacak ve belki de açıklanmaması gereken bir sır, bir şarkı, bir hayal..

                  İnsan olmanın güzelliği, biricik, tek olmanın, dünyada eşinin ve benzerinin olmadığını bilmek, yaşamak ve hissetmekten geçiyor.. Kendimizi keşfetmeye mecburuz.. Dünya ki, içi rengarenk bir kum saatine benzer, biz sonsuz zamanın içinden süzülerek geçeriz içinden.. Şüphesiz ki insanın kendi kendine ördüğü duvarlar var, dış dünyanın bize dayattığı, sunduğu paketlenmiş özgürlükler ve kalıplar ve yaşama, duyma, düşünme ve belki de düşünememe biçimleri...

                  Kendimizi keşfetmeye başlarsak, işimiz gücümüz kendi hayal dünyamız, kendi iç özgürlüğümüz, benliğimiz, vicdanımızsa doğru yoldayız demektir. Kendimizi bulup, hissettiğimiz zaman mutlu olmanın kapıları da sonuna kadar açıldı demektir.

                 Herkes kendi kapısının anahtarını kendi yüreğinde arayacak, kendi yüreğinden başlayacak dünyayı keşfetmeye..Kendi penceresinden, kendi yüreğine bakacak.. Baharı sokacak kendi kapısından içeri.. Kendi camlarını açıp, kendi şarkısını söyleyecek dünyaya..

                 Bize verilmiş numaralar, kazandığımız veya kazanamadığımız paralar, kullandığımız veya kullanamadığımız arabalar, oturduğumuz veya oturamadığımız evler ifade etmiyor bizi.. Tüm bunlar dünyadaki hayatımızı kolaylaştıran maddi araçlar.. Ama dedim ya, tüm bunlar bizi ifade etmiyor, tüm bunlar yetmiyor insan olmanın sırrını ve güzelliğini ortaya çıkarmaya..

              Bizim hayalimiz ne ? Sormamız gereken soru bu.. Kendimiz için hayalimiz, hayallerimiz ne? Kendi hayallerimizi kurmanın, onları kendimize ve dünyaya anlatmanın, yaşamanın ve hissetmenin bundan önce olmadıysa, şimdi tam da zamanı..

                İlk yazıyla merhaba dedik, şimdi hayal kuracağız, seyahat edeceğiz, kendimiz ve hayat üzerine konuşacağız..

                  Ne diyordu şarkı,
                   "Okulda defterime, sırama, ağaçlara yazarım adını...
                    Tarlalara ve ufka, kuşların kanadına...
                    Uyanmış patikaya, serilip giden yola...
                    Kapımın eşiğine,  kabıma kacağıma, içimdeki aleve...
                    Ey Özgürlük.."

Mustafa ÇALIŞKAN/Şubat 2018,Bandırma