‘Haberler’ kâbus gibi çöküyor üstümüze!

Güzel yurdumdan, güzel havadisler almak için ‘Haberler’e bakarken, ek iş olarak inşaatlarda çalışan öğretmenlerin feryadına, ‘anasını alıp geldiği halde’ sesini duyuramayanların şikâyetlerinin karıştığı bir kâbus görmeye başlıyorum. Aldığı maaşla düzgün bir hayat sürdüremeyen eğitimcilerin, hangi heves ve gayretle genç beyinlere bilgi aktarabileceğini düşünürken bir iftar yemeği geliyor ekrana. İftar yemeği için toplanan koca koca insanlar, iftardan önce birbirlerini yemeye başlıyor! Kuran okunurken havada uçuşan tabaklar ve karşılıklı yakışıksız atışmalarla savaş alanına dönen bu ortamda gördüklerimin şokunu yaşarken, boy-soy tartışmasını geride bırakıp ‘Kandil hoparlörü’ yakıştırmasını gündeme taşıyan büyüklerin konuşmasının içine düşüyorum. Ergenekon kapsamında, yurdumun dört bir yanını kazı alanına çevirip köstebeklerle yarışanların haberleriyle üstüme hafakanlar basıyor. Yaz günüyle torba torba kömür dağıtanları izlerken hırsımdan gülme krizine kapılıyorum. Bu rüşveti kabul eden hayat mağdurlarının yağcılığına mı yoksa onların çaresizliğini fırsat bilip, yardım kisvesi altında oy avcılığına çıkanlara mı kızayım şaşırıyorum…  

Yurdum insanına bunları layık görenleri Allah’a havale edip sakinleşmeye çalışırken, heronlar üstüme üstüme gelmeye başlıyor. Pakistan’daki sel felaketinin görüntüleriyle, doğanın insan tahribatına tepkisini bir kez daha hatırlıyorum! Neredeyse kendi haline terk edilen bu insanların haline üzülüp, Gazze’ye yardıma gitmekte ısrarcı olan Meryem adlı geminin bunu nasıl başaracağını merak ediyorum. Birleşmiş Milletler’e rağmen nükleer olmakta direnenlerin bu sebatkârlığının dünyaya nelere mal olacağını düşünmek içimi daraltıyor. ‘Özerklik’ modelini uygulamaya koyma çığırtkanlığı, sabrımı taşıran son damla oluyor! ‘Haberler’in kâbusuyla bunalıma girmektense bihaber kalmaya karar verip, kumandanın düğmesine basıyorum. Neyse ki, ‘Reklam’ ve ‘Dizi’ler var da, onların hayali konforunda yurdum güzelliklerine kavuşuyorum!  

Anibal Güleroğlu