"Melal" i anlayanlara...

Bu gün bir çok duygusal bir blog okudum... Birden çok yaşlı hissettim kendimi... Ama üzülmedim, hüzünlendim sadece. Halimden memnundum bu hüzünle. Sonra, hangi şairin olduğunu anımsayamadan "melali anlamayan nesle aşina değiliz" mısrası geldi aklıma. Yeni neslin, şu bizim "melal" dediğimiz duyguyu bilmediklerini düşündüm de ondan yaşlandığımı hissettim dedim kendi kendime. Onların duyguları, koşuşturmaları, yaşamdan beklentileri bizlere göre çok farklı. Bizler duyguya, sevgiye, aşka daha fazla önem verirdik, yaşam standardımızın çok önemi yoktu bizim için. Azla yetinmeyi biliyorduk, sahip olduklarımızla mutlu olmayı da. Birileri geldi, "vizyon" dedi, "ufuk" dedi, "liberal ekonomi" dedi, " dünyaya açılalım" dedi, "globalleşelim" dedi, ”benim memurum işini bilir” dedi... dedi de dedi. Biz de böyle bir "tüketim çılgını", bir "parayatapar", bir "manevi" değerlerini unutmuş toplum olduk çıktık orta yere.

Mutsuzuz, yoğunuz, gerginiz, sinirliyiz, kırıcıyız, sevgisiziz, hoşgörüsüzüz, duygusuzuz, yorgunuz... ve daha pek çok şeyiz... "MELALİ" anlamayacak kadar, tadını çıkaramayacak kadar "MADDE" ciyiz artık... Tam bunları düşünürken, Antoloji'den günlük şiir olarak, "O BELDE" gelmesin mi? "Melal diyordun al sana melal, gel de şaşma bu işlere Dinozor" dedim. Gel de şaşma! Gökte ararken yerde bulmak diye buna derim ben. Melalden söz etmişken, bilmeyenler için TDK sözlüğünden anlamını ve cümle içinde kullanılışını yazıyorum aşağıya.

MELAL:Üzüntü, hüzün, dert: "Her zaman, doğduğu, çocukluğunu geçirdiği memleketin rüzgârlarıyla bir melal duyardı."- S. F. AbasıyanıkO BELDEDenizlerden Esen bu ince hava saçlarinla eglensin. Bilsen Melal-i hasret ü gurbetle ufk-i sama bakan Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin! Ne sen, Ne ben, Ne de hüsnünde toplanan bu mesa, Ne de alam-i fikre bir mersa: Olan bu mai deniz, Melali anlamayan nesle asina: degiliz. Sana yalnIz bir ince taze kadin Bana yalnizca eski bir budala Diyen bugünkü beser, Bu sefil istiha, bu kirli nazar, Bulamaz sende, bende bir ma'na, Ne bu aksamda bir gam-i nermin Ne de durgun denizde bir mugber Lerze-i istitar ü istigna Sen ve ben Ve deniz Ve bu aksamki lerzesiz, sessiz Topluyor bu-yi ruhunu guya:. Uzak Ve mai gölgeli bir beldeden cüda kalarak Bu nefy ü hicre müebbed bu yerde mahkumuz... O belde? Durur menatik-i dusize-yi tahayyülde; Mai bir aksam Eder üstünde daima aram; Eteklerinde deniz Döker ervaha bir sükün-i menam. Kadinlar orda güzel, ince, saf, leylidir, Hepsinin gözlerinde hüznün var Hepsi hemsiredir veya hud yar; Dilde tenvim-i istirabi bilir DudaklarIndaki giryende buseler, yahud, O gözlerindeki nili süku:t-i istifham Onlarin ruhu, sam-i mugberden Mütekasif menekselerdir ki Mütemadi sükun u samti arar. Su'le-i bi-ziya-yi hüzn-i kamer Mülteci sanki sade ellerine O kadar natüvan ki, ah, onlar, Onlarin hüzn-i lal ü müstereki, Sonra dalgin mesa, o hasta deniz Hepsi benzer o yerde birbirine... O belde Hangi bir kit'a-i muhayyelde? Hangi bir nehr-i dur ile mahdud? Bir yalan yer midir veya mevcud Fakat bulunmayacak bir melaz-i hulya mi? Bilmem... Yalniz Bildigim, sen ve ben ve mai deniz Ve bu aksam ki eyliyor tehziz Bende evtar-i hüzn ü ilhami Uzak Ve mai gölgeli bir beldeden cüda kalarak Bu nefy ü hicre müebbed bu yerde mahkumuz... Ahmet Hasim MELAL'le ilgili bir de şarkı geldi aklıma, tama bahar da gelmişken, sırası geldi onu da paylaşayım istedim.Makam: Nihâvend Usûl : Curcuna Beste: Cevdet Çağla Güfte: Selim Aru Baharda bu yıl bir melal var hüzün gibi Bülbülde ses gülde renk açmaz olmuş, neden? Gönülde sarı bir hicran var yüzün gibi, Bülbülde ses gülde renk açmaz olmuş, neden?