hep bir ortak payda sözkonusu,
acılar memleketinde
niye diye sormadan yaşadıkça, denizin ortasına o kadar yaklaşıyorsunuz
nedenini merak etmemek, dalgalar karşısında
güçsüzlüğünüzü ispatlar gibi sanki
yada karşı koymayı densizlik sanıyorsunuz
yaşanan hergüzel şeyin bir sonu olmalı mı?
yaşanmadıkça saklı kalanlar, birarada neye yarar
aşktan bahsediyoruz, hatta tarif bile edebiliyoruz
oysa ne çok çırpınmışız meğer, ne çok çırpılmışız
aşkı anlatacak kadar geçmiş zaman
sanki şimdi onunla dalga geçiyoruz
ama gülen hep o oluyor
gerçi biz sürünmekten hiç şikayetçi değiliz ki
kuyudan çıkmaya niyetli kimse yok
"herkes cennete gitmek ister ama kimse ölmek istemez"
aşk da bunun gibi birşey
yada bunun tam tersi
aşk nedir diye bir soru olabiliyorsa
bu sadece bizim densizliğimizdendir.
aşk diye birşey yoktur
tanımladığı isimler vardır, tıpkı renkler gibi, mavi gibi, yeşil gibi..
bence aşk da bir renktir...
aşkın öznesi kendi bencilliğimizde gizlidir..
