"Sevgililer günü anısına" çok şükret ey aşık!

Derler ki Allah; sevgiliyi ne o’nun için sevmesini ister, ne de kendi için,

Allah her iki duyguyla bakmasını ister sevgiliye,

Sevgiliye O’nun gözü ile bakarsa, esirger sevgiliyi âşıktan,

Aşla bakan göz, kaçırır sevgiliyi, kendi için bakarsa eğer.

Derler ki eğer Allah, bir güzel göz ve yürek yarattıysa Dünya’da,

Seviyordur, mutlaka onu, Seninde tabiidir sevmen!

Allahın Kâinattaki sevgisinin numuneleridir bunlar,

Aşığı sarhoş eden sevgili ve onun güzel gözleri ya da

Yüreği ise şayet,

Arkasında, onu sevgiyle yaratan Allah’ı unutma ey Âşık!

Sevgin hem sevgiline, hem de onu sana beğendirene olsun,

Her iki aşkı karıştırırsan eğer,

Bil ki senden önce, o seviyor senin güzel gördüğünü,

Ya da kendi kulunu

Sevgi numunelerini sana yollayan,

Yüreğine sevgiyi koyan o’dur.

Hiçbir âşık Allah kadar sevemez sevgiliyi

Onun için sev ama yarışma Onunla,

Sonra şükret ve seni de sevdiğini unutma,

Neden mi?

Çünkü Allah isteseydi, seni yirmi dört saat ömrü olan

Bir kelebek olarak yaratır ve çok kısa olurdu ömrün,

Ya da bir sivrisinek, bir böcek olarak yaratırdı,

Ya da ne bileyim, bir lağım faresi,

Şükret ki bir insan olarak yarattı seni ve

Yüreğine kendine ait olan sevgiden koydu.

O nedenle Çok şükret ey âşık!