‘Türkiye’nin tutumu, Esad için olumlu’

Ortadoğu’da ve Suriye’de dengeler süratle değişiyor.

Bundan 4 ay kadar önce, “Türkiye, Suriye’deki muhaliflere ateş açacak” deseniz, kimseyi inandıramazdınız.

Ama işte, inanılmaz olan gerçekleşti…

Türk Topçusu, Suriye’deki “muhalif mevzilere, 4 obüs mermisi gönderdi”… Açıklama, bizzat TSK’nden yapıldı.

Bu, Türkiye’nin Suriye politikasının kökten değiştiği anlamında…

Bu gelişmeyi, Newyork Times, “Ankara, ABD çizgisine geldi” şeklinde verdi.

Nedir o çizgi?

Rusya’yla anlaşmaya yanaşan,

Muhaliflere, bilhassa muhalefette ağırlığını gittikçe artıran “radikal İslâmcılar”a temkinle yaklaşan bir çizgi…

El Kaide-El Nusra, Irak-Şam İslam Devletigibi örgütlerin karşısında olan bir çizgi…

Newyork Times, Türkiye’nin, “muhaliflere ateş açtığını” hatırlatarak, bunun “Esad için olumlu bir gelişme” olduğu yorumunu yaptı.

Nereden nereye!

Muhalefete, “Esed”i indirsin diye kayıtsız-şartsız verilen destekten; desteği kesmeye, hatta muhaliflere ateş açacak duruma gelen bir dış politikaya…

x   x   x

Biz, Mısır’da yapılan darbenin ardından, Suriye’de gidişin bu yönde değiştiğini görmüş ve 8 Temmuz tarihli yazımızın başlığında sormuştuk:

“Esed” yeniden Esad olacak mı?

Bu suale, “evet” cevabı vermeye gittikçe yaklaşıyoruz sanki!

Hatta Esad yeniden “kanka”mız bile olabilir!

Olmaz olmaz deme, olmaz olmaz!

x   x   x

SURİYELİLER İÇİN ACİL PLAN

Suriyeliler gözümüzün önünde ölüyor. Irak, Ürdün ve Lübnan’daki mültecilerin sayıları milyonlarla ifade ediliyor. Yüz binlercesi de ülkemizin her tarafına dağılmış durumda. Hali vakti yerinde olanlar bir şekilde yaşayabiliyor. Ama Kur’an-ı Kerim’in “müstaz’aflar” olarak tarif ettiği yüz binler öyle değil. Şehrin göbeğinde Suriyeli kadınlar kucaklarında bebekleri, yanlarında çocukları çöp konteynerlerinden yiyecek topluyor. Sokaklarda, parklarda çaresiz, aç-biilaç kadınlar, çocuklar “Bize katından bir yardım eden gönder.” (Nisa, 75) diye yalvarıyor. O şerefli insanlar dilenci durumuna düşmüş. Fuhuş ve organ mafyası işbaşında. Sofraya oturduğumuzda aklımıza bu bedbaht insanlar geliyor, lokmalar boğazımızda diziliyor.

Ali BULAÇ / ZAMAN

x   x   x

AŞIK ATTIM BİR DEV İLE

Ne din var, ne iyman onda,

Tahtı kurulur ormanda…

Kahkahası gökte çınlar,

Memleket yüzerken kanda!

Hüseyin PALA