19 Yıllık Serüven

On dokuz yıl önce bir Ağustos sabahında dünyaya ilk çığlıklarını duyuruyordu bir bebek…. İlk evladını şefkatle kucaklıyordu bir anne, sabırla büyütüyordu uzun gecelerin şifalı koynunda… Bu sabah yağmur var İstanbul'da... Bir ananın yüreğinde yangınlar ... Ve yağmur, bu yangının karşısında tüm acizliğiyle rahmet olmakta kavrulmuş ruhlara... Günlük telaşlarına uyanmakta insanlar biraz eksik biraz fazla. Hepimiz için kısa bir serüven de olsa hayat, ölüm her gelişinde bir parça koparıyor yaşama dair sevinçlerimizden… Başka oluyor genç ölümlerin acısı , başka oluyor, evladının geride kalan hayallerine sarılan annelerin yakıcı, tesellisiz mâtemi. On dokuz yaşında, Matematik Öğretmenliği'ni yeni kazanmış pırıl pırıl bir evlat , kendisine aracıyla hızla vurup kaçan bir maganda yüzünden hayat dolu tebessümünü sessizce bırakıp yüreğimize, gitti… Kazandığı üniversitenin boş kalan sırasında yaşanmamış günlerin doğmamış anılarıyla…Yarım kalmış düşlerin gri bulutlarını dökerek üzerimize... Mekanı cennet olsun inşallah… On dokuz yıl sonra bir ananın çığlıklarıyla sarsılıyor evren... On dokuz yıl sonra ilk evladını şefkatle uğurluyor sonsuzluğa bir anne... Söküp ciğerlerini gömüyor toprağa …Yazgının isyan edilmez noktasında teslimiyetini sunuyor Yaradana… Sabır dilemekten ve acıyı paylaşmaktan fazlası gelebilseydi elimden keşke… Başın sağolsun Şükran Ana…