2008 in ilk günleri

Sevgili okurlar ve yazarlar,
2008 e iyi dileklerle girdik, her yılbaşında olduğu gibi. Hayat, biz ne kadar iyimser olsakta kendi bildiğini okuyor. Gazetelerde okumuşsunuzdur, Tuğçe isimli genç kız konser dönüşü geçirdiği trafik kazasında hayatını kaybetti. Bu dünyadaki görevi bitti ve boyut değiştirdi. Üzüldük. Yanı başındaki arkadaşı İpek'in görevi daha bitmemiş olacak ki şu an aramızda. İpek, halamın torunu. Evet bir yerde yeğenim sayılır. Annesiyle çocukluğumuz beraber geçti. Bende sizin gibi olayı gazetelerden öğrendim ve gözlerime inanamadım. Telefon açtığımda, Tuğçenin cenazesindeydiler.
Trafik kazalarından ölen binlerce insan var. Sanki bir savaş bilançosu. Genç yaşlı demiyor, birçok kişi ayrılıyor aramızdan. Geçen yaz aramızdan ayrılan Barış geldi aklıma. Bir sene önce eşimin dayısı Isparta'ya dönerken otobüs kazasında vefat etmişti ( cenazesine Erken Mumcu vardı, ikiside Yalvaç'lıydı). Ateş düştüğü yeri yakarmış, doğru. Her gün trafik kazası haberi duyuyoruz ve duymaya devam edeceğiz.
Bir tarafta terör, bir tarafta trafik kazaları yeni yıla girdik. Kar yağdı İstanbul'a. Çok özlemişiz. Umarım bu kış bolca yağar, suya ihtiyacımız var.
2008 in ilk günleri dedik, son olarak geçen hafta okumaya başladığım Zülfü Livaneli" in kitabını tavsiye etmek istiyorum : Sevdalım Hayat. Hayatını, kendi o sürükleyici üslubuyla çok güzel yazmış. Alın okuyun. Hayatın nasıl inişli çıkışlı olduğunu, onca üzüntü ve sıkıntının yanında güzel şeylerinde olduğunu, o güzel şeylerin kıymetini anlıyacaksınız.
Evet sevgili MB lar ( ve İpek ) hayat devam ediyor, biz istesek de istemesek de.
Görüşmek üzere...