23 Nisan / Bugünün Küçükleri Yarının Büyükleri

Yarın 23 Nisan neşe doluyor insan…
Sahiden öyle mi?
Bilirsiniz 23 Nisanlar da çocukları makamlara oturturlar. Başbakan, vali, belediye başkanı v.s.
Ama gelin bugün siz, bi çocuğun durduğu yerden bakın hayata… TMK mağduru bi çocuğun yerine siz oturmak ister misiniz, bi geceliğine. Bi geceliğine de olsa dayanabilir misiniz?

Bi anlığına düşünün, neler hissedeceksiniz…
Yazıları okuyorum, kimsenin aklına bu çocuklar gelmiyor. Neden? Onlar bu ülkenin çocukları değil mi? Onları topluma kazandırmak için yetişkinlerle birlikte aynı cezaevlerinde mi yatmaları gerekiyor? Onların yeri orası mı?

Elbette değil, olamaz, olmamalı…
Aklıma nedense TMK mağduru çocuklar düştü işte…
Onların hali nasıldır acaba?
Biraz önce netten baktım sayıları üçbin küsürü bulmuş. Hayatta en dayanamadıklarım; çocuklar, yaşlılar, hastalar ve hayvanlardır…
Hepsi de birinin yardımına muhtaçtır. Hele de çocukluk. En savunmasız zaman dilimi. İnsan anne babasına, ailesine en muhtaç olduğu, sevgiyi hissettiği zamanlar.

Gelecek çocuklukta şekilleniyor.
Her zaman çocuklara, yaşlılara, hastalara ve hayvanlara karşı empati yaparım. Ben olsam ne olurdu, nasıl hissederdim, diye…
***
Tekrar yazıyorum, TMK mağduru çocukların sayıları üç bin küsura ulaşmış. Düşündükçe, ruhum daralıyor. Kendimi onların yerinde düşünüyorum, düşünüyorum ve delirmemek elde değil…

İsterdim ki bu 23 Nisan “bugünün küçükleri yarının büyükleri” TMK mağduru çocukları serbest kalsınlar. Çok mu ütopik bi düşünce?
Hayatlarının en güzel yıllarını hapiste geçirmesinler.
Bazen bazı insanlar görüyorum, duyuyorum; dünyanın herhangi bir yerinde mağdur olmuş çocuklara üzülüyorlar. Adaletin bu mu dünya, diye isyan ediyorlar!
Sonra bizim çocuklarımıza, yarının büyükleri olacak çocuklardan nefret ettiğini, onların potansiyel tehlike olduğundan bahsediyorlar.
Nedir bu çelişki? Nedir bu gerçeği görememe? Olayların dış görünüşüne bakıp gerisiyle ilgilenmeden, cehaletle yargılıyorlar.
Kelebek etkisini bilirsiniz sanırım, yine de hatırlatmak istiyorum: bir sistemin başlangıç verilerindeki küçük değişikliklerin büyük ve öngörülmez sonuçlar doğurabilmesine verilen addır. Adı Edward N. Lorenz’in hava durumuyla ilgili verdiği şu örnekten gelmektedir. Amazon Ormanları’nda bir kelebeğin kanat çırpması, ABD’de fırtına kopmasına neden olabilir. Farklı bir örnekle bu, bir kelebeğin kanat çırpması, dünyanın yarısını dolaşabilecek bir kasırganın oluşmasına neden olabilir.

Üçbin küsur sayıya ulaşmış bu çocuklardan yarın ne olmasını beklersiniz?
Bu çocuklara polis, oyuncak ya da yiyecek verip, sevgiyle başını okşadıklarında, onlara karşı nasıl yaklaştıklarını sanırım televizyonlardan izliyorsunuzdur.
Sadece elleri tozlu ve terli olduklarından dolayı gözaltına alınanlar, olaylar olurken teyzesine, ninesine giderken polis tarafından gözaltına alınıp hapislere girenler var.
Herkesin daha iyi şartlarda eşit koşullarda yaşaması dileğimdir. Bunu insani duygularımla istiyorum. Bunu bencilce de istiyorum. Çünkü bu çocukların büyüdüklerinde ne olabileceğini tahmin ediyorum.

Sanırım bana hak veriyorsunuzdur.
Sadece isterdim ki bu 23 Nisan TMK mecliste yeniden ele alınsın.
Çocukların iyiliği için…
Özgürlüklerine kavuşsunlar.
Herkesin iyiliği için…

Not. Ahmet Türk’e yumruk atanı kınayanları, kınayanlar var. Ben de Ahmet Türk’e yumruk atanı kınayanları, kınayanları, kınıyorum. Anlamıyorlar ki o yumruk aslında Ahmet Türk’e değil, kendi burnuna atılmaktadır. Etkilerini de görüyoruz. Şiddet şiddeti doğuruyor. Ama eğitimli olarak düşündüğümüz insanlar, küçümsedikleri insanlar gibi kan davası güdüyorlar.