286

286. Blogumu da yazdım!

Bu iki yüz seksen altının benim hayatımda çok önemli yeri vardır!

Hiç unutmam ilkokul numaram da buydu. Öğretmenden bu numarayı duyacağım diye ödüm kopardı!

“286 !”

“Öğretmenim elektrikler kesikti çalışamadım!”

“Oğlum ne elektriği? Hendekte elektrik yok daha ki burada olsun!”

“Anla öğretmenim işte!”

Annem benim durumumu sormaya gelmişti. Teneffüse çıkmışız. Meral’di öğretmenimin ismi.

“Ben Ahmet Balcı’nın annesiyim öğretmen hanım! Oğlumun durumunu sormaya geldim!”

Ben hemen uzaklaştım yanlarından! Ama duydum!

“Nee? Nasıl evlat yetiştiriyorsunuz kardeşim? Hiç ana baba terbiyesi görmemiş bu çocuk! Ne yapıyorsunuz siz evde Allahınızı severseniz?”

“Nasıl olur? Evde çok mazlumdur! (uydurdum burayı!)

Kasım dedemin yanına gittim okul çıkışı. Pazarlık yaparak verdi dedem beni! Gece ondu herhalde! Ama annem sözünde durmazdı. İkinci ya da üçüncü gün en ufak bir yaramazlıkta önceki suçumun cezasını da eklerdi dayağa!

“Buraya kadarki önceki suçunun!” Derdi bir de! Biraz mola verir devam ederdi! Yorulurdu zannedersem!

Dayak cennetten çıkmıştır diye boşuna dememişler. Adem peygamber önce almak istemiyormuş!

“Al al sen! Havvaya lazım olur, sonra dünyayı çocuk dolduracaksın, onlara lazım olur!”

Dayak ilkelliktir tabi ki! Halbuki teknoloji o kadar da gelişti! Tokat, tekme, sopa gibi ilkel dayak ürünleri yerini teknolojik dayağa bırakmalı! Bilmiyorum Avrupa'da Amerika'da nasıl adam dövüyorlar ama ülkemizin katedeceği çok yol var! Açılıma bunun da eklenmesini şart görüyorum!

Dermiydiniz ki ilkokul numarasına kadar yazı yazacak Ahmet!

Şimdi yeni bir hedefim var! Geçen kütüphaneye gitmiştim. Yeniden üye yaptılar beni. Numaram da 9278 (dokuz bin iki yüz yetmiş dokuz!!)

Hedefim bu!

Çoğunuz ölürsünüz de!