6 Eylül 2014 düşündüren sözler - 30

*Evrensel zekânın sınırlarını, sahip olduğum bu zekâ ile kavrayamam. Sadece evrensel bir zekânın var olduğunu bilirim.

*İnsanlık için en büyük tehlike, kötülük yapmak için eğitilmiş akıllardır.

*İhtiyaçlarını sıfırlayamazsın, belki sınırlandırabilirsin.

*Çiçeği koparma, elinle onu sev; onun da sana dokunduğunu hissedeceksin. Çiçekle güzel güzel konuş, onun da sana sevgi dolu sözler söylediğini duyacaksın.

*Felsefe yapmak için sık sık yalnızlık sığınağına saklanılır.

*Başkalarının oyuncağı hatta esiri olmak istiyorsan onlara sırlarını ver. İnan ki seninle oynamaktan ve sana işkence yapmaktan büyük bir haz duyacaklardır.

*Hayat sana acı vermez; sensin hayatı acıtan. Hayat sana engel koymaz; sen kendin bir engelsin.

*Sevilmek için ne yaptığını sorgulamadan, “Beni sevecek birini arıyorum.” Diyemezsin.

*Kalbini kimseye verme; sonra seni “kalpsiz” olmakla itham ederler.

*Yanlış insanın ne olduğunu, kim olduğunu, nasıl olduğunu bana anlatabilir misiniz? Hangi zamana, hangi yere ve kime göre yanlış?

     *Kazanırken kaybettiklerin de oluyor; belki farkında değilsin ama kaybederken de kazandıkların oluyor!

     *Dostunun düşmanlığından kork! Çünkü onun vuruşları hep en zayıf yerinden, hatta bel altından olacaktır.

     *”Dinle beni!” dedim kendime. Cevap verdi: Doğduğun günden beri ne yaptığımı sanıyorsun?

     *Birinin beni değiştirmeye çalıştığını fark edince çıldırıyorum; bu aptalın yanımda işi ne diye!

     *Kuşların bedduası, ağaç katillerini cehenneme sokmaya yeter de artar bile…

     *Sen bildiğin doğruları söyle; anlayan anlar, anlamayan da aval aval bakar.

(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba'dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)