- Kategori
- Aşk - Evlilik
Beni Aşka İnandır

Beni Aşka İnandır
Aniden çıka geldi. Bin yıllık yorgunluğumun karanlığından sızan bir ışık gibiydi sesi. ''Ben aşkım dedi'' dedi.
Cevap verdi mecalsiz sesim,''kabuk tutmaz bir yarayım''
Duydu can kulağım sadece...''Sevme , ben olsam sevmezdim beni''diye haykırdı korkum, içimde sesi böyle gür çıkan bir tek korkum vardı. Bu kez duymuştu ama yine de sevdi, durmaksızın, dinlemeksizin sevdi. Çok muydu, az mıydı, eksik miydi , tamam mıydı bilemeyen dimağımı avuçları arasına alıp, alnının ortasından öptü kararsızlıklarımın.
Öptü de yeşilleri uyandı harap güz bahçemin. Meltemdendi nefesi, taze kızlar gibi gülüştürdü yapraklarını hayat ağacımın.
Öyleyse , gard tutmak, direnmek ve zırhlarım kalsın geride . Öyleyse, yalnız bedenlerimizin iki ettiği bir sevişme sonrası, arzuyla kabaran göğüslerimizde sırlansın, benliğimin ''beni aşka inandır'' diyen yalvarışları.
Belki böylesi bir inançtır, o derin çentikleri merhemleyip, devalandıracak olan. Ve yüz buldurur yeniden sevmeye. Kanaya kanaya değil , kana kana , susa susa değil susamışçasına ab_ı hayata ...