Ölüme Geçiş mi, Aşka Geliş mi Kolay?

Diğer yarımızı bulmak için mi bütün çabamız? O uçsuz bucaksız duyguları, deneme-yanılma yöntemiyle bağlantı kurduğumuz insanlar için mi tüketiyoruz? Gün geliyor, kulaçlarınız artık yetmiyor size. Sizi siz yapacak insana ihtiyaç duyuyorsunuz. Aslında hep yarım değil miyiz? Bir yer tamamlanırken, başka bir yerden yarım kalıyoruz. İnciniyoruz, kırılıyoruz yıllarca. Ama buna rağmen hep bir arayış içerisindeyiz. Kıran kırana.. İçimizde bir kara orman yanıyor hep. Neden yandığı kişiden kişiye göre değişebilir fakat o ormanın yakılması için o kibriti ya biz çakıyorsak? Ya biz o sevda küllerini biriktirmeyi seviyorsak? Bir ömür geçer mi kaybetmeyi korkarak?

Artık mutsuz uyandığınız sabahlar bitmeli. Sevdiğinizin sesiyle uyanacağınız sabahlar başlamalı. Kim olursan ol, mutlu olmayı hak ediyorsun bunu asla unutma. Koca ömürde bazı şeyleri erken yaşadığımız gibi, bazı şeylere de geç kalmışız.

Herşeyi bulutlar gibi uzaktaymış gibi görmekten vazgeçin. El uzatın. Kendinize bir şans verin. Başkalarına da sizi sevmesi ve mutlu edebilmesi için şans verin.