"Sanırım onu kaybettim." dedi büyük bir iç çekerek. Bulunduğu odadan dışarı çıkmamak, ona "Ben burdayım." dememek için zor tutuyordu kendini. "Kaybetmedin hiç beni, sadece seni affedemiyorum...
Yıllar yıllar yıllar önce... O zaman yıllar yoktu, zamanın bütünselliği yitirilmemiş, akreple yelkovan kovalamaca oyununa başlamamışken yani hiçbir şey ayrışmamışken sadece ve sadece Tanrı vard..
Yataktan huzursuzca kalkmış, dikkatli gözleriyle odasına göz geçirmişti. "Her şey aynı." diyerek, canı sıkılarak kalkmıştı yeni güne. Onun her günü aynıydı. İtiraf bile etmek istemiyordu bunu kendin..
Herkes gibi yazar, çizerim. Dünyamı boyarım hepsi bu!..
