Yüreğim sonbahar gibi hüzünlü, sararmış. Kış gibi soğuk ve arada sağanak. Oysa ben güneşimi özledim! Gözlerimde ki yağmurların dinmesini ve ardından doğacak güneşi hasretle beklemekteyim.. İçim üşüyo..
Onu ilk gördüğümde 7 yaşında sanmıştım.. Minicik elleri, japonları andıran gözleri, yüreğindeki kederle öylece annesinin yanında oturmuş sırasının gelmesini bekliyordu.. Yanına oturdum.. Bana utanga..
Bazen kendimizi öyle yorgun hissederiz ki -hadi kandırmaca olmasın- yorgunuzdur da aslında.. Sanki dünya'nın tüm yükü omuzlarımıza binmiştir.. Ayaklarımıza prangalar vurulmuşçasına sürükleyerek bedeni..
Üretkenlik, şevkat, tevazu, sabır, dürüstlük ve cesaret kavramlarını özümde benimseyebilmiş, kendini..