Özlemişim ya; hem de, çok özlemişim... Harbi olanını, dobra konuşanını... Konuşurken dinleteni; yüzümü tebessüm ettireni... Beni dinleyip, anlayanı özlemişim... Yaptığım espriy..
Her nefesimde; Mersin'i hatırlıyorum... İstanbul'u özlüyorum... Diyarbakır'ı duyumsuyorum... Anılar, özlemler, düşler, gülüşler biriktirdim; bir nefese sığan... Canımın kırıkları, yüreğimde s..
Ne ten, ne can...Ne ben; ben de, kalan...Ne de, sen sende kalan...Belki telaştandır; ağır aksak yaşamamız...Belki, korktuğumuzdandır; zamandan kaçmamız...Ya da, zaman kovaladı..
Bahar, bana hep umut ve tebessümü anımsatır nedense...Hani bazı sabahlar, nedensiz bir neşe kaplar içimizi...İyi bir şeyler olacağını, umud ederiz...Ya da, nedensiz kocaman, sıcacık b..
Zamana yetişmek, mümkün mü? Ya da, nereye yetişmek adına bu kadar; hızlı ve uygun adınlarla ilerlediğini biliyor mu zaman? Biz insanlar, zamanın uygun adım hızına nedendir bilinme..
Herkes farklı çiçeklerden hoşlanır ve gönlüne yakın hisseder...Kimi, şatafatlı görkemli çiçeklerden hoşlanır....Kimileri de renklerine vurulur çiçeklerin, adı ve rengi ne olursa olsun...
Akdenizliyim, gazeteciyim, aceleciyim, kelimelerin kızıyım... İstanbul'un tepesi yedi, yedisi kalaba..