iliklerine kadar boşalmış bir sonbaharın, sigarasını yaktığı çakmağın taşıydım. içimde biriken binlerce yalnızlık, buluşunca oksijenle<..
sen benim devrimimsin seninle yıktım kendimi hadi tut ellerimi sol/uğunla çıkar beni ..
bazen kırılınca karışır insan birbirine yumurta misali ..
çubuktan insanlardı tek çizebildiğim. gidince; on parmağımda on ressam on -larca kelime nasıl anlatırım seni bir bilsen…
biraz sivrisineğe benzer yalnızlığım ince, narin kibar bacaklı… kalabalıkta dahi duyulur vızıltısı… ..
yürü tenimde, sevgilim… bırak ayak seslerin yankılansın gecede sen; tenimdeki çukurları doldur, öpücüklerle… yürü sevgilim, ..
yüzümde rengârenk boyalar, içimde yalnızlık resim yapar. ..
Cemal Süreya’ya ve Tanrı önce Cemal’i yarattı, sonra Cemal şiiri. halt etmişler; doğum tarihinden sonra ..
kırk sekiz… kırk dokuz… elliii… önüm - arkam sağım - solum ayrılık… hiç sobelemeyeceğim yeter ki bi kımıldasın
öyle tenha ki tenim çıt çıkaramıyor ayrılık gözlerim eskisi gibi değil yalnızlığa, daha bir hayran bakıyor ne kadar çıkmaz sokak varsa hepsi ezberi..
İzmir doğumluyum. Uzun düşünceler, kısa şiirler hayatımın büyük bir bölümünü kaplar. Öyle gökkuşa..