Arkadaşım Halûk' la oturuyoruz spikerlikte, o masada cep telefonu ile uğraşıyor. Ben pencereden Ankara' ya bakıyorum. Havada kırık, utangaç bir bahar kokusu; birden martı çığlığı duyar gibi oluyorum..
Kendimi olduğum gibi seviyor ve onaylıyorum. "Gibi olmak" bana göre değil. Sevmeye evvelâ kendisinde..