Acılı Şiir...

Şairi acı besler derler

Benden şair olmaz o zaman

Hiç parmağımı kesmedim mesela

Doğrarken mutfakta soğanı

Yalnızca gözlerim yandı

O da soğanın acısındandı

Sağ olsun eşim hep kendi doğrar

Kıyamaz

Soğan niyetine doğrarım diye parmaklarımı

Bazen migrenim tutar

E hatırlı acıdır inkar edemem

O da şiir yazdırmak şöyle dursun

Düşünmekten bile men eder

Şiir yazmak ciddi iş bilmeyen hafife alsa da

Bir acı bulmak şart oldu

Şairliğimi gözlere sokmaya

Memleketim geldi aklıma

Adı güzel kendi güzel Adana’m

Bir koşu gitmeli

Acılı Adana yiyip

Üzerine acılı şalgam içmeli

Sonra bakıp tüm olanlara

Acı acı gülmeli

Şairin hali bu işte

Bala çevirir acıyı

Şalgamı bir dikişte

Dök artık acılarını sen de şairem

Doğduğundan beri pamuklara sarılmadın

Gözlerinden süzülen damlaları

Belli ki

Kebabın acısından akıtmadın…

Ayşegül HAYVAR

31 Aralık 2017