Adacığım

Bir kaç gündür, adacığımın üzerine sis çöktü.

Ne güneş,  sabah doğabiliyor, ne de mor dağlarımla, Akdeniz'imi seyredebiliyorum. Bir şeyleri saklar gibi bir hali var.

Ne tad bıraktılar, ne de tuz, insanlar,  bir başka türlü oldular.

Sis, sanki kaçak işlere yardımcı oluyor, denizde  kaçak yatlar, bazen mülteciler, şimdi de arabalar dolusu etler, içkiler, sigaralar ve de bizim  bilmediklerimiz. 

Bu halka ne oldu? Marka çantalar, giysiler, pahalı arabalar, ama bence bunlar SANAL YAŞAMLAR, çünkü kredili satışlar, olanı da olmıyanı da  milyoner yapar.

Hiç bir şey yolunda gitmiyor, okullarda öğretmen eksikliği,  diğer taraftan da, işşsiz, genç öğretmenler. Veliler okullarda. Eğitim, su gibi olmalı, akıp gitmeli yeni dönem başlarkan. Su, her geçtiği sınıfa bolca bırakmalı suyunu, onları, bilgilere boğmalı, NEREDE? sular akmıyor, akmayınca da, bu genç fidanlar suya hasret, sınıflarında boş oturuyorlar.

Günlerdir Kurultay dediler, bitiremediler. Bir alma savaşı gibi geliyor bana, tüm bu oynananlar, artık insanımız,  PAYLAŞIMI UNUTMUŞ.

 Ey adacığımın halkı, eskiden almadan, verebilmeyi biliyor, bir damla suyunu, en küçük canlıya sunmak için çabalıyordun. 

Yarın ARİFE öbür gün Bayram...  Gelin, SEVGİMİZİ  paylaşalım, huzuru hedefleyelim, kenetlenelim, ve gerçeklerle yüzleşmekten çekinmeyelim.

Tüm M.Blog yazanlarımın, Bayramını kutlarım. İnşallah, gelecek Bayramlar, barış ve huzur içinde olur.