Adana halkının ayıbı..

Biz gazeteciler zaman zaman Adana’yı, Adana’nın yöneticilerini ve Adana halkını konuşuruz aramızda..

Ve konuşmalarımızın sonunda ortaya şu “gerçek” çıkar:
 
“Adana halkı, Adana’nın sorunlarına karşı çok duyarsız..”
 
Niye mi?
 
Okuduğu gazeteye bakın, anlarsınız..
 
…
 
Biliyorsunuz..
 
Yerel (bazen de yaygın) gazetelerin onlarca köşe yazarı her gün Adana’nın sorunlarını yazar..
 
Yollarla, suyla, kent içi ulaşımla, alt yapıyla, arıtmayla, güvenlikle, sağlıkla, binalarıyla, bugünüyle, yarınıyla...
 
Kısacası, Adana’nın akla gelebilecek her konusuyla ilgili sorunları dile getirir..
 
Tespitlerini aktarır..
 
Bazıları ilgili ve yetkili yöneticileriyle konuşur, bunu Adanalıya iletir..
 
Fakat, bütün bu yazılanlarla ilgili olarak Adana halkının yüzde 99’unun kılı kıpırdamaz..
 
Belki de bizzat yaşadığı bir sorun, o gazetecinin bir yazısıyla çözüme kavuşmuştur..
 
Ama, arayıp da bir teşekkür bile etmez..
 
Çünkü, o sorunun çözümüne neden olan yazıyı ya da haberi okumamıştır..
 
…
 
İşte Adana’nın ve Adanalının “asıl sorunu” bu..
 
“Yerel gazeteleri okumamak”..
 
Değişik fikirlerde olsalar da..
 
Şu anda yayınlanmakta olan 18 civarında “yerel” gazeteden sadece birini okusa, en azından çevresinde ve kentinde olup bitenlerden haberdar olacak..
 
Kentin gelişimini izleyecek..
 
(Belki) Çalışan yöneticiyle çalışmayanı ayırt edecek..
 
Herhangi bir sorunla karşılaştığında, o sorunun çözüm makamını öğrenecek ve nereye başvuracağını bilecek..
 
Belediye çalışmalarından, kültürel etkinliklerden, sosyal ve sağlıkla ilgili gelişmelerden haberi olacak..

Ama..
 
Maalesef, Adana halkının büyük bir çoğunluğu “yerel gazete” okumadığı için, bunlardan mahrum kalıyor..
 
Yaygın basının “Çukurova” ilaveleri ise genellikle “magazin ve polisiye” ağırlıklı haberler verdiği için, kentin sorunları onlar için hep ikinci plandadır..
 
…
 
Şu örneklere dikkat edin..
 
Kentin içindeki yeşil alanların rant uğruna yok edilmesi, yerel basın sayesinde azaldı..
 
Adım başı durup-kalkan dolmuş ve otobüslere “durak alışkanlığını” yerel basın sayesinde kazandırıldı..
 
Köprülü kavşakların peşpeşe yapılmasının nedeni de yine yerel basındır..
 
MOBESE dediğimiz “kameralı izleme sistemi” yine yerel basın sayesinde Adana’ya kazandırıldı..
 
Ve daha niceleri var..
 
Bunlar, kentin “en önemli sorunları”..
 
…
 
Kısacası..
 
Yerel gazeteler olağanüstü şartlarda, Adana’nın “daha iyi yaşanabilir” bir kent olması için çırpınıyor..
 
Ama, şu anda en çok satan yerel gazetenin “satış rakamı” 100’ü bile geçmez..
 
Oysa, Adana’nın gözü-kulağı ve sesi olan bu gazetelerin en kötüsünün bile satışının 1000’den aşağı olmaması gerekiyor..
 
Bunu Bursa, Eskişehir, Trabzon, hatta Sakarya ve Kocaeli çok iyi yapıyor..
 
Orada yerel gazetelerin tiraj ve satış rakamları en az 5 bin civarında..
 
400 bin civarında aile ve neredeyse 1.5 milyon nüfusu olan Adana’da yerel gazeteler bu kadar az satıyor ise..
 
Bu, Adana halkının ayıbıdır..
 
Yaşadığı kentte olup-bitenlere bu kadar duyarsız olan bir halkın, yöneticilerinden şikayet etmeye, yeterli hizmeti alamamaktan yakınmaya hakları da olamaz..
 
…
 
Her türlü imkanını zorlayarak yerel gazete okumak için çırpınanlar da var..
 
İşte onlar, “gerçekten” Adanalıdır..
 
Diğerleri ise, bu kentin rantının peşinde olanlardır..
 
Ve Adana’nın ne olduğu, ne olacağı umurlarında bile değildir..
 
…
 
“Gerçek Adanalı”lara binlerce kez teşekkür ediyorum..
 
“Diğer Adanalı”lar da şu yazdıklarımı biraz düşünseler iyi olacak..
 
twitter.com/bekirmuratbuyuk
facebook.com/bekirmuratbuyuk