- Kategori
- Öykü
Adiyum

adiyum
Yüreğen bir semaya dolunca terkiler, kızıl tuşlar aşelemde bakışmışlar. Otomobil diplerinde seyrelmiş bir rivayettir bu. Delidir bu, aklını protesto eder. Küvey denizleri hışırdar, suvarin söylev verir yavru tazuylara. Yazlarbirbirine karışır; rengarenk başlıklı yazlar. Komaru meydandadır artık. Tlinkit yöresinde deniz kabuklarına ağıtlar yakılır. Yaratıcı bir kuş dikte olurken sert sessizlerle, yüce Bakır kalıba alır toy fiyetleri. Kûnarun'da yeliş bir koyak inşa edilir. Açık sözler icattır burda; güzele kötülük edilir bu yolla. Seyaha taşlanırken simsiyah bir tassavvur, demirler pembu olur Kûnarun'da.
Burası Kaniya ülkesidir geniş ormanlar ortasında; volkan ağızlarında erratum oynanır insan evinde; toprak Ardıcıcivarları sonsuz bir bakış, böyle gözlerle bakan böyle bir yüzde. Kehanetler su mayalar ve kahır defterleri tevazu biçer kwakiutl tanrılarına. Tama men olunur hayattan uzak. Sabah sorulur kurşun tenhalarında tüylerin; Taruhanseyre dalarken kutsu teğelleri, bıçaklardan dirilen körelmiş sanrılar sarmaşdolaştır düşyüzeylerinde.Yüzeyler karanlığa tepkidir derin iç denizlerde ve tera şeffaflık olur saygın sularda. İşte o zaman, görü bir yazı oluverir bu dünyada. Bu ev eklenince kritüre vesiz, suma katar üzerlerine bu sözlerin. Bu yüzdendir tüm bu verbum diyukariyum...