Af Ola!

Evvelce akılsız başın cezasını, Ayaklar çekerdi,

Şimdi ise Akılsızlığın ceza ve faturası, tek tek her bir organa çıkıyor.

Akılsal gelişim sürecinin, çoğunlukla gelenek görenek ve çevresel yaşam koşullarına bağlı olduğu yıllarda;" Unutkanlıktı" zarar olan.

Düşünce az,  emek çok, Bir de unuttun mu; çeksin Ayaklar gelgitleri.   

Günümüzde, tam tersi; Emek çaba yok, her şey hazır; Gelgitleri yapan" Beyin". Sorgusuz sualsiz düşünüp, tik tak çalışıyor. Sunulanı, önerileni yiyor, Alıp kullanıyor.

Sonuç, bedenler iflasta,
Bedenler, yorgun ve hasta.
Sevgi, sevmek mi?
Önce kendini; Bedenini.
Ya! Aşka dair şiirler?

Böylesi nasıl?

Kurban olduğum ayaklarım,
Taytay durduğumdan beri beni taşırsınız.
Çıkmaz gıgınız,

AF OLA!
Kâh topuklu! Kâh dar ve yeni ayakkabı ile
Yaşarken soktum sizi cendereye.
Siz beni yürüttünüz durmadan,
Ben sizi kullandım, kıymet bilmeden.

Canan