Affedebilir misin?

Ulaşılamaz çocuksu isteklerimin en pahalı, en göz alıcı vazgeçilemez hayaliydin belki.İsteklerimi sıraladığım hayal bahçesinde boyumun erişemediği zıplamaya çalıştığım dut ağacıydın belki de.

Çok zaman geçmiş olacaktı ki, üzerine titrediğim ve o çok sevdiğim çiçek olan Berfin’e eş bakardı parantez açılımına kavram olan gözlerin. Sana bakıp da hayalperest olmamakta neredeyse imkânsız, insanüstü bir şey olurdu.

Tarifin mümkün değildi belki de! Sen kolay çözümlenemeyecek bulunması zor bir problem olacaktın.. Suskun dudaklardan çıkan o asi veryansın lığına bir benzerinde vardı, çığ tanesine düşmüş ateş kıvılcımı gibiydin.

Aslına bakarsan ben anlamam gülün toprağa toprağın suya duyduğu aşkı. Benim bildiğim bir telaş muharebesiydi… Bu içinden çıkılmaz bir halin son görünüş şekliydi halbuki ne kadar üzebilir nasıl varlığına ihanet edebilir ki?

Tanımadığın bilmediğin bir korku saltanatında, büyüleyici aşk mabetlerinde adını söylemeye bile cesaret edemediğin o tehlikeli ama birazda yürek işi olan aşk!

Ne kadarımız şanslıdır ki aslında bu konuda?

Hangimizin yüreği elinde gönül oyunu değil de, mutluluğun peşinde sürüklenip avallılaşmaya gücü yeter ki?

Böylesi bir yaşam savaşı değil midir ki? Ölüme açan susuzluğa susayan kardelen çiçeğini anlamlı kılan aşk..

Evet sende var aşk ve çok yüksek tepelerden sesleniyor gibi!

Elimi uzatmak istiyorum sanatutar mısın ki?

Beni en azından anlayabilir misin?

Her şeye rağmen seni sevdiğim için AFFEDEBİLİR MİSİN?