Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

06 Mayıs '12

 
Kategori
Kişisel Gelişim
 

Affetmenin dayanılmaz hafifliği

Affetmenin dayanılmaz hafifliği
 

İnsanoğlu aletsiz uçabilir mi? Uçsaydı nasıl olurdu? Bu mümkün müdür sizce?

Ben buna kocaman “EVET” diyorum; evet ademoğlu, nefsinden sıyrıl,egolarını at bi kenara bırak içini kemiren düşünceleri; artık uçuşa geçebilirsin…

Hayat yolculuğu ne kada sürer ;kim bilir? Bununla birlikte kesinlikle bildiğimiz şey bu yolculuğun bir gün son bulacağıdır. Bizden öncesi vardı, bizden sonrası da olacak …

Bu kadar gerçeği bilmesine rağmen yaşadığı hayatın ,yaşam koşullarının, nefsinin içine hapsolmanın neticesinde hayatını boş şeylerle geçirip tüketmekte ki bence bunların en kötüsü de “İNTİKAM”duygusudur ki İnsanı insanlıktan çıkartıp hayatı ıskalamasına, içinin ağacı kemiren kurtlar gibi yok olmasına neden olur…

Hayat yolculuğu içerisinde hangimiz farklı insanlarla karşılaşmıyor, farklı deneyimler edinmiyoruz ki?

Zaten insanı da olgunlaştıran “kamile erdiren” bu değil midir ?

Çeşitlilik içerisinde sevinmekte, üzülmekte, kızmakta olmalı ki bizde olalım yoksa ham gelip ham gitmek neye yarar?

Öyle bir hal alıyor ki ; bizi memnun eden hayatımızda iyi ki varsın dememiz gereken insanları görmezden gelip bize acı veren insanları durmadan düşünür ve intikam alıp içindeki ateşi söndürme derdine düşer insanoğlu?

Günlerini, gecelerini umutlarını her şeyden önce kalbini bu zalime tutsak eder; tüm zamanını ondan ; sözde değersiz gördüğü, bununla birlikte tüm zamanını harcadığı zalimi düşünür; intikam yolları arar.

Sonrasında kendine boşver diyenleri elinin tersiyle iter ve kendince bahanelere sığınır içimdeki ateş soğumadı der, çok zarar gördüm der;oysa ki dışarıdan bakmaz kendisine ademoğlu, baksa anlayacaktır içini kemirenin ateşi harlayanın kendisi olduğunu kendine zarar verenin kendisi olduğunu ve tutsağı olmuş ruhuyla harap eder kendini…

Oysa ki çevresindeki güzelliklere baksa, minnet duyduğu insanları düşünse onları değerli kılsa ? Değer mi kendine kötülük yapana bir daha eline geçmeyecek hazinesinden; zamandan vermek…

Affetmek ; affetmeyi öğrenmek; bir insanın yüklerinden kurtulması; özgürce uçmasıdır bu hayatta, hafiflemesidir, ayrıca kayıtsız kalmak değersize verilecek en büyük ceza değil midir?

RUHLARINIZ ÖZGÜR, İÇİNİZ HUZURLU OLSUN…

 

 
Toplam blog
: 6
: 482
Kayıt tarihi
: 25.05.11
 
 

77 yılında İstanbul'da doğdum. İktisat fakültesi mezunuyum, hayat yolculuğuma devam ederken girdi..