Affettim

Zor oldu çok hem de affetmeden bitirirken. Ve öylece sarılmadan arkama bakmadan giderken. Seninle dolu yüreğimi sana açmadan giderken neler hissettim nelerden vazgeçtim… Aklımda sadece bana yaptığın yanlışlar vardı. Başka ne düşünebilirdim ki ne? Çok mu büyük yanlıştı seni sevmem ya da senden vazgeçmem seni seve seve.

Affettim biliyor musun? Hiç darılmamıştım sana hiç hem de. Affettim olan her şeyi ne varsa olan her şeyi yaptıklarını.

Aklımda sadece sana dair sende olan yeşil. Renklerin arasında aklımdan çıkmayacak gözlerinde biten yeşiller.

Giderken bir kere olsun sarılmak isterdim gidiyorum artık yokum demek isterdim ama şunu bil seni affettim. Ağlarken kollarımda teselli bulmanı isterdim ama uzaktayım artık hem de çok uzakta. Bildiğim her şeyi unuttum yok artık sen ve ben. Herkes kendine mavi herkes kendine beyaz dünyada. Yalnızız şimdi nerede nasıl ne halde bilmek istemiyorum acıların içerisinde boğulmaktan korkuyorum. Şehrin senle olan her yeri acılarla dolu yüreğimin en büyük düşmanı anılar. Yakıyorum senle olan her şeyi yakıyorum yüreğimi yakıyorum içimi ama her şeye rağmen seni affettim bil uğurlar olsun geçmişimin ışığı uğurlar olsun yüreğimin bekçisi artık nöbetler de bitti. Hadi şimdi gururunun altında ezil, şimdi egolarının arasında sıkış kal. Sen dünyasın sen eşi benzeri olmayansın sen daha sayamadığım bir çok şeysin ama yârim değilsin bir tek benim değilsin…