Ağlamak

Etinden et kopmayacak.. Bir yerin ağrımayacak.. Acıdan kıvranmayacaksın.. Acı bazen insanı esir alır.. Mahkum olmayacaksın hiçbir şeye..

Haklı olduğunda boşalma olmasın.. Hani yıllarca uğraşısını verdiğin bir olayda boşalırsın ya, haklı olduğun anlaşılınca yani.. O tür bir şey olmasın.. Herkese haklılığını anlatmak için uğraştığın, hatta uğruna küçümsendiğin bir sonuca bağlı olmasın ağlaman..

Bir kavuşma sonucu olmasın.. Yıllarca içinde özlemini duyduğun, özlemini duyduğun bir şeylere benzettiğin olaylara benzetme olmasın.. Özlemin o şeylere bütünleşme olmasın..
Başarı olmasın.. Başarmak için hayatın boyunca uğraştığın şeye ulaşma duygusu ile olmasın bu dediğim ağlama..

Ayrılık olmasın.. Ayrılık korkusu olmasın..

Ölüm korkusu olmasın.. Ölüm acısı olmasın..

Özlem olmasın.. Sılada yalnızlık olmasın..

Yalnızlık değil ama demek istediğim.. Sevgisizlik değil..

Sevince mi derseniz hiç değil.. Mutlu olmaya bağlı değil bu ağlamak..

Kaybetme korkusu da değil.. Sevdiklerimi kaybedersem korkusundan değil..

Öfffffff!! Onlar değil benim dediklerim… Onları anlatmıyorum.. Onlara çok ağladım ben..
Ben bir dağ başında, yalnız başıma doya doya ağlamak istedim hepsi bu.. Neden demeyin..
Nedeni olursa güzelliği kalmaz bu ağlamanın.. Güzeldi ama.. Hiç silmeden gözyaşlarımı gözlerimden.. Güzeldi ağlamak... Doyasıya.. Kendimden doğmak gibi bir şeydi.. Her şeyden güzeldi desem abartmış mı olurum acaba.