Ah Erdoğan ah!

<ı>11 RÜYAM

Arka sokaktaki Cumhuriyet Fırını'nın yanındaki Niğdeli Bakkal’ın önünde bir kuyruk vardı. Kuyrukta bizim sınıftan Erdoğan’ı gördün, yanına gittim.Kuyruktakiler bana kızdılar ama bir şey almayacağımı söyleyince bir şey demediler.Kuyruk o günlerin olmazsa olmazıydı.Yağın, tüpün, sigaranın, şekerin geleceği önceden duyurulur, o bakkalın önünde kuyruğa girilirdi.

Biz kuyrukta beklerken sınıfımızın şirin kızı Rüyam önümüzden geçiyordu.İlk kez pantolonumun kirletmiş olmam beni rahatsız etti.Sıkıca arkaya doğru taranmış siyah saçlarını her zamanki gibi at kuyruğu yapmış ve kırmızı tokasını da takmış olarak bize kibarca iyi günler dedi.Biz de aynı nezaketle cevap verip kafamızı mahcupça öne eğdik.Yolda herhangi bir tanıdığımızı görürsek iyi günler demeli, onu lafa tutmamalıydık, öğretmenimiz öyle öğretmişti.Bide buna sokakta olmanın mahcubiyeti eklenince uygulamalarımız daha da başarılı oluyordu.

Erdoğan ders dışında her konuda bilgiliydi.Ona göre 124 Reno’yu geçemezmiş, balıklardan kurbağa bile olurmuş.İnanmazsam tren yolunun orda o balıklardan tutabilirmişiz.Ben oraya asla gitmeyeceğimi babamın çok kızdığını söyledim.Bu sözü gerçekten de uzun süre tuttum.

Bir anda bana döndü, Rüyam’ ın babasının sağcı mı solcu mu olduğunu biliyor musun diye sordu.Bir an düşündüm.Her zaman hazır cevap verebilen pratik zekam işe yaramamıştı.Bir sebebi vardı elbette.Rüyam’ ın babası sağcı ya da solcu olamazdı ki.O güzel kız bir melekti.Bana göre sağcı ya da solcular eninde sonunda birbirini öldürürdü.

Erdoğan Rüyam’ ın oturduğu mahallenin ülkücü olduğunu söyledi.Ülkücüyü duymuştum ama bütün mahalle nasıl ülkücü olabilirdi?Hem Rüyam ‘ın babası daha çok kahveciye benziyordu.Arkadaşım ülkücülerin sağcı olduğunu söyleyince bir şeyler şekillenmeye başladı.Nasıl solcuların okumuşları kominist ise sağcıların da cahil olmayanları ülkücü oluyordu.Çünkü Rüyam’ ın babası sıradan bir sağcı olamazdı.Evet o okumuş sağcıydı yani ülkücü..

Kuyruk hiç ilerlemiyor, Erdoğan konuştukça konuşuyordu.Aslında onun söylediklerine pek inanmazdım ama bu sefer tam merak ettiğim konulardan bahsediyordu.Bir müddet sonra saçmalamaya başladığını anladım.Bu ülkücüler MHP diye bir partiyi tutarlarmış.Yalanını yakalamıştım.Zaten Murat 124 Renoyu geçemez dediğinde gıcık olmuştum.Onu dinliyor ama inanmıyordum.Hiç Fenerbahçe’yi tutan Trabzonspor’u tutar mı?Sağcılar Demirelci olur, yani AP’ li Niye MHP’li olsun ki.Ben yine yalanını yüzüne vurmadım aksi taktirde doğruluğunu ispat etmek için uzun uzun konuşacağını biliyordum.

Elektriğin sık sık kesildiği o günlerde dışarıda bomba ya da silah sesi duyduğumuzda biz ışıkları kapatır sessizce ortalığın yatışmasını beklerdik.Hava yine kararmış, sokaktan sadece tek tük otobüs veya dolmuş sesleri geliyordu.O gün silah sesleri gündüz bile duyulmuştu.Babamın eve geldiğini anahtarlığının sesinden anlar rahatlardım.Çünkü bizim eve anarşistler gelirse ben ailemi koruyamayacak kadar küçüktüm.Babamın kocaman bir tüfeği vardı.O yüzden geceleri rahat yatardım.Babamın gelmesine rağmen annemin telaşı devam ediyordu.Dayım henüz gelmemişti, vakitte epey ilerlemişti.Haberler bile başlamıştı.Evimiz caddenin arkasına baktığı için annemle birkaç kez binanın önüne çıkıp yolu gözledik.Sis sokak lambalarını boğuyor, cılız ışıkların önünde yürüyen birkaç kişiden birinin dayım olması için dua ediyordum.Dayımın gelmesi gecikmedi.Annemden güzel bir fırça yedi.O da sıkı yönetim olduğunu, zor geldiğini söyledi.Babam Sivas Yurdu ile başka bir yurdun çatıştığını o yüzden yolda çok asker olduğundan bahsetti.Demek ki dayımı, sıkı yöneten askerler geciktirmişti.Pek kafamda şekillenmedi ama askerse iyi bir şey yapıyordur herhalde dedim.

Annenim regulatör ısındı, televizyonu kapatın uyarılarına rağmen izlemeye devam ediyordum.Bir anda televizyon camında bir amca gördüm.Bu amca üç tane ayın önünde konuşuyordu, aynı bizim okulun duvarındaki çerçevedeki resim gibi, üç tane ay..Yavuz Sultan Selim, Fatih Sultan Mehmet gibi..

Bu üç tane ay gerçekten de Erdoğan’ın bahsettiği MHP partisinindi, demek ki gerçekmiş.Bence bu parti yeni çıkmıştı.Yakında herkesin bu partiyi tutacağına emindim, çünkü okulda ne altı ok ne de Demirel in atı vardı.Bu aynısıydı.İyi bir parti olmasa Rüyam’ın babası zaten tutmazdı.

Kısa bir müddet sonra bu parti hakkında çok şey öğrendim.MHP’ yi tutanlara ülkücü dendiği gibi aynı zamanda Kurtçu da denirdi.Okuma yazma bilmeyen ya da çok cahil olanlar onlara köpekçi derlerdi.Çünkü okuldaki Ergenekon destanını anlatan resimdeki kurt partinin üç ay ile birlikte işaretiydi.Tabi ki okula gitmeyenler onu köpek sanıyorlardı.Hem kızıyordum hem gülüyordum.Ben okula gidip cahil olmadığım için çok şanslıydım..

Babamın kötü dediği işleri sonunda dükkanı Kızılay’a taşımasına neden olmuştu.Artık sırf öğrenci olan müşterileri birbirleri yüzünden yemeğe gelmiyor.Boykotlar tatiller yüzünden okul açıkta kalmıyordu.Yemeğe gelenler de abi kardeş ilişkisinden dolayı yazdırıp yazdırıp ödemiyordu.

Babamın işyerinin evimizden uzağa gitmesine üzülmüştüm.Arada bir evden kaçıp pilav üstü kuru ve gazoz devri sona ermişti.Bunlara katlanabilirdim ama Kızılay’a gitmek için otobüse binmek gerekirdi.Otobüsler de taranabilirdi.Bu da çok endişe vericiydi.Babamın otobüsü yada arabası taranmadı ama bir gün eve geldiğinde perişandı.Adalet Partisi Binası lokantasının karşısındaydı ve önünde bomba patlamış.Babam da o an dışarıda olduğu için kendini yere atarak kurtarmıştı.Önce babamın kurtulduğu için şükrettim.Sonra da hafızama bu yeni bilgiyi aldım.Bomba atılırsa atlayacaktım.

Hemen hatırlamıştım.Bir keresinde oyuncakçı dede dediğimiz kitapçıdan geliyorduk.Polis tam Yapı Kredi Bankasının önünde anarşistleri kovalarken ateş etmişti.Demek ki insanlar o yüzden yerlere yatmış de korkudan herkes teslim oldu zannetmiştim.Halbuki Ben kahramanca ayakta duruyordum.Bunu nasıl bilemezdim kendime çok kızmıştım.