Aile'yi Kaybetmek

Savaşlar neden başlıyor diye sorulduğunda ekonomik, siyasal sosyal birçok neden sayabilirsiniz. Ama acı olan savaşları başlatmak da, kolay neden bulan insanoğlu savaşı nihayetlendirmek için aynı kolaylıkla bir sebep bulamıyor.

Bir devlet olmak arzusuyla başladı yıllar önce herşey. Kimi zaman Din bayrak edildi bu savaşa kimi zaman toprak. Başlarda Araplar Yahudileri kovmak istiyordu kutsal topraklardan, Yahudiler de Müslümaları uzak tutmak kurmaya çalıştıkları rüya ülkesinden. Bu nedenle ateşlendi başta silahlar. Aradan yılar geçti silahlar hiç susmadı. Petrol daha çok kan bulaştı Ortadoğu toprağına. Bunca yılın sonunda ne Araplar Yahudileri atabilir o topraklardan ne de Yahudiler içlerinden çıkarabilir Arapları. Savaşın başlangıç nedeni pratikde ortadan kalksada kan akmaya devam ediyor

Önceki gün Filistin'de Türkiye'deki benzerlerinden hiç bir farkı olmadan deniz kenarına pikniğe giden aileden geriye sadece Hadil, Ali ve Hamdiye kaldı. Bundan sonra İsrailin atacağı hangi adım"Ailemi kaybetmeyi hak edecek ne yaptım" diye haykıran Hadil'i ikna eder. Hadil ve Ali kendilerini öksüz kılan bu terörizmi yıllar sonra affeder mi?

Bu saldırıya yapan İsrail değil Hamas olsaydı geride kalanların ismi josef, sameul olsaydı acı çeken taraf dışında bir şey değişirmiydi ? Kanla , ızdırapla yan yana hatta iç içe iki devlet nasıl kurulur ?

20 yıl önce İsrail polisi tarafından taşlarla dövülen çocukları, çok değil iki yıl önce iki ateş arasında kalan baba ile evladının görüntüsünü biz unutup içi burukluğuyla anarız belki oysa orada yaşanan savaş çoktan toprak ya da din savaşı olmaktan çıktı. Ailelerini kaybeden çocuklar büyüdükce kin ve intikam savaşı doğdu.

Modern çağda savaşın nedenleriüzerinde pek çokteori var. Oysaki herhangi bir nedenle başlayan savaşlar neden ortadan kalksada sürüyor artık. Savaşmak bir yaşam biçimine dönüştüğünde hep bir sebep bulunuyor kan dökmeye. Yarın Ali ile Hadil yitirdikleri aileleri için taş atacak İsrail'li askerlere. Josef'de taşla yaralanan babasının intikamı için gidecek askere. Öyle bir sarmal kibuinsanlar acılarını ve yitirdiklerini yüreklerinin en derinine gömmedikçe bu ateş sönmeyecek. Közlenmeye yüz tutan alevleri ise rüzgar olmasada birileri üfyerek diri tutacak.