Akışına bırakmalı

Hayatı akışına bırakmalı. Akacağı yönü ona bırakmalı. Rüzgar tutar kollarında savurur istediği yere. Sandalımıza binelim akıp gitsin sular seller gibi. Yosunlar engel olmasın bizi rahat bıraksın ki varacağımız yere hayırlısı ile varalım.Hayat bize altın taslarla mucizelerini sunar.Kimine de paslanmış bir tas ile ikramda bulunur. Sonuç da atomları aynıdır.İkisi de değer sahibidir kendi içinden.Nasıl bilmek istiyorsak öyle buluruz elimzde.Yeter ki güzel hoşluklar hissetmesini bilelim. Poyraz eser tatlı tatlı yüzümüzü okşarcasına.Sanki biricik annemiz sever gibi usul usul ve sükunet ile.Yanaklarımızı yumuşakça sever, bize merhamet gözterir.

Sevgiler yüreğimizde yer bulur.İçinde kimi zaman öfke de bulunur.Yeter ki zamana bırakalım sular elbette durulur.Yeter ki bekleyelim, sabrımızın sınırlarını öğrenelim.Uğur böceği gibi dalımıza konar hayatımız, kaderimiz.Şans getireceğini umut ederiz.Biz bunu hep deneriz.Umursarsak niyetini biliriz.Bir köşeye fırlattığımız hatıralarımızın yegane şahidi günlüğümüz, bizi sabırla bekler birşeyler yazalım diye.Biz ona yazarken kendinden geçer.Kendinin sevildiğini zanneder ve kalemimizin her yazı darbesi ona bir şevkat gibi gelir.Hoşnut olur kendi kendine.Hayatımızın bütün arşivi onun yüreğinde saklıdır, biz istemeden kimseye sunmaz bu yegane kanıtlarımızı.Bir gül yaprağının üzerindeki çiğ damlasından yansımasını gördüm hayatımın.Ne kadar da küçük ve parlak gözüküyor.Ama hayatımız bukadar parlak geçebilecek mi?Yoksa mat ve kocaman mı sürecek acı çekerek.Umudumuzu yitirmedik şansımız var hala yaşadığımız müddetçe.Gözlerim parlıyor ufukları düşündükçe.Umut hep var ve herzaman yitirmeden kıymetini bilmeliyiz.