Akışta olma kandırmacası ve varoluş halleri

Varoluş akıştadır, her şeyin içinden ve dışından akmakla birlikte, iç ve dış kavramlarından da arı ve durudur. Ruhsal öğretiler akışta olmaktan bahseder ve bunun nedeni Varoluşun içinde erimek ve bu nedenle VARlığın kendini yansıtmasıdır.

Fakat kişinin nefsi (egosu) bütün bilgileri kendine yarayan şekilde kullanmaya meyillidir. Ruhsal bilgileri çarpıtır, bozar ve kavramları birbirine karıştırır. Son zamanlarda bazı dostlarda gördüğümüz bir durumu yazmak istedik. Akışta olmak kavramı dillerden düşmezken, davranışlar ise bunun aksini göstermektedir. Ego, akış halini; umursamazlık, boşvermişlik ile eşdeğer hale getirmektedir.

Oysa gerçekten akışta olmanın işaretleri vardır. Bunlar VARoluş halleri diye geçerler ve bütün kadim öğretilerde, dinlerde yer alan ve güzel ahlak ismiyle anlatılan durumların açığa çıkmasını sağlar.

Akış ve bu güzel haller birbirinden asla ayrılmaz. Yani akışta olan bir kişiden doğal bir şekilde, sevgi, cömertlik, duyarlılık, vefa, karşıdakini düşünmek, yardımseverlik, saygı, ilim, ilham, genişletici fikir, huzur, gerektiği yerde gereken davranışı sergilemek, teslimiyet, etkili eylemde bulunabilmek, gereken yerde itiraz edebilmek, yanlışı gördüğünde uyarmak, paylaşım isteği vb.. durumlar ortaya çıkar.

Kişi eğer akışta olduğunu iddia ediyor ama tamamen boşvermişçesine bir duruma geçiyorsa ve yukarıda saydığım VARoluş halleri onda ortaya çıkmamışsa, nefsi o kişiyi kandırmaktadır. Mesela nefsi ona şöyle fısıldamaktadır: "Bu boşvermişlik değil, teslimiyet" Oysa o kesinlikle teslimiyet değildir.

Bu hallere neden VARoluş halleri denmiştir? Çünkü gerçekte olan haller bunlardır. Örneğin: Karanlık ışığın zıddı değil, ışığın olmamasıdır. Yani VAR olan gerçek ışıktır, karanlık ise Işığın YOKluğuna bağlıdır. Aynı şekilde cimrilik, cömertliğin YOKluğu demektir. Dolayısıyla akışta olan VARoluş ile VARlığı yaşar. Akışta olmayan ise YOKluğu ve YOKluk hallerini yaşar. Kişi kendisini buna göre denetlemez ise ve nefsi ona çeşitli fısıltılarla akış halini çarpıtarak aktarırsa, ruhsal ego dediğimiz YOKluk haline büründürür.

VARoluşun içinde VARoluş halleriyle bütünlenmek dileğiyle.