Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

05 Temmuz '08

 
Kategori
Anılar
 

Aklıma geldikçe kızıyorum sana babam!

Aklıma geldikçe kızıyorum sana babam!
 

Nasıl da beklerdik yaz tatilinin gelmesini.
Ders çalışmadan geçecek akşamları özlerdik. hele bir de anlatımlı konular var ise sessiz ve soğuk bir odaya geçer yorgan altında kitabı okur yüksek sesle anlatırdık. Ayrı oda nerede bulduğun ilk tenhada çalışmak zorundasındır. çalışırsan tabi...
Baharla birlikte tatilin ayak sesleri de gelmeğe başlar. Sevinirdik ama karne almadan bir gün önce babam hemen bizim için kararını verirdi. "yarından sonra artık camiye Kuran kursuna gideceksiniz haberiniz ola" der içimize tatilin t hatfini görmeden, önce annemizin tülbentlerinden kızkardeşim ve benim için birer örtü hazırlanır, uzun maksi etekler giyilir sıcak yaz günlerine inat cılız kollarımızı çırpı bacaklarımızı ve özene bezene uzatıp savurmayı düşündüğümüz saçları hapsederdik tülbent altına.

Elimizde Kuran harlerini öğreten kitap mahallenin tüm çocukları düşerdik yollara.
Bir sürü çocuk öğretme yeteneği olmayan bitse de gitse bu çoluk çocuk dercesine elinde ince sopası ile cami hocalarını anımsıyorum hep.
Yıllarca gittik kardeşlerimle ama ne yazık ki öğrenemedik Kuran okumayı. Halen çözemedim bunu. Akıllı çocuklardık, okullarımızı bitirdik, nedense bir türlü Kuran okumayı başaramadık.
Her şeyin bir zamanı var elbet sen dört gözle beklenen yaz tatilinin ilk gününden itibaren camiye yollar isen, elbette bir verim alamazsın.
Küçücüktüm sanki acelesi var gibi oyuna, dinlenmeğe doyamadan sırf kendi istiyor diye okul sonrası camiler de Kuran kursuna gönderildik biz.
İnançlı biriyim, pek çok duayı bilir, bunları okurum da ama çocuk iken yaşadığımız o kapanıp, öğretme yeteneği olmayan kişiler tarafından bizlerden çalınan o zamanlara acıyorum. Bari öğrenebilsek hiç olmaz ise bir işe yaradı diyebilse idik. Ha ezbere okurum tüm harfleri ama. Hakkını yemeyelim hocaların.

Kendi çocuklarım bu konuda hep özgürdü. kendi kararlarını kendi verdiler. Okuyarak ulaştılar doğruya. Benden daha çok dua bilir kelebeğim. Zorlasam öğrenir mi idi acaba?

Küçük yerlerde yine görüyorum tatil zamanları bir elinde kitap başı örtülü, gözleri pırıl pırıl ama hüzünle bakan o çocukları...Uzun yıllar ötesine götürür beni hep o bakışlar...

Babalar anneler her zaman doğruyu bilmiyor. Çocuklarımız pek çok şeyi yaşayarak okuyarak öğrenmeli. Sırf biz istiyoruz diye yapmamalı pek çok şeyi. Her şeyin de bir zamanı var bırakın çocuklarımız çocukluklarını yaşasınlar.

SEVGİ İLE...mutlu sevgi dolu çocuklara...




 
Toplam blog
: 292
: 1094
Kayıt tarihi
: 08.03.07
 
 

Yazmaktan hoşlanan... Kelimeleri renklendiren bir sihirbazım ben.. Bodrum'da yaşamaktayım.. Sev..