Aldatırsan aldatırım!

Haftaya ilişkilerden başlayınca öyle devam etmek istedim.

Çevremizde o kadar çok evlilik, ilişki görüp gözlemliyoruz ki ister istemez kendimize ait bir fikir oluşuyor beynimizde.

“Ben olsaydım” ile başlayan cümleler kuruyoruz sık, sık.

İlişkilerin modası kısasa kısas yapmak.

Dozu ayarlamadan, ağzından çıkanı kulağın duymadan hem de.

Karşındakinin ilgisini çekmek için türlü planlar uygularken, çığırından çıkarmak da mümkün.

Sen arkadaşlarınla gittin bende yarın akşam gideceğim.

Sen bugün aramadın, dur yarında ben aramayayım da gör.

Ama sanırım en korkuncu da; sen aldatırsan bende aldatırım!

İşte kulağa en sevimsiz gelen cümle bence.

Bir kere insan kendi imajını yerle bir ediyor. Kendine ait öz saygısı olmadığını, başkaları için yaşadığını bir kez daha kabul ediyor.

Bu cümle aynı zamanda “benim zaten kendimle aram pek iyi değil! Kendime saygım da yok. Dolayısıyla aldatırsan aldatırım” anlamına geliyor.

Oysa insan şahsiyetini yalnızca kendi için taşır.

Aldatmak eğer sizin gözünüzde yanlış ve aşağılayıcı bir durumsa; nasıl aynı yöntemle karşılık vermeyi uygun görüyorsunuz?

İçiniz rahatlayacak mı? Öfkeniz dinecek mi? Hırsınızı almış mı olacaksınız?

Hepsine evet diyorsanız buna da cevap verin;

Kendinize karşı olan saygı, sevgi, güven hiç mi zedelenmeyecek?

Her şeye bir karşılık vererek yaşamaya çalışmak ne zor…

Hele ki, değerleri göz ardı ederek. Sürekli kişilik arayışına girerek.