ALDIRMA ŞAFAK ATIMI SÖZLERİME

ALDIRMA ŞAFAK ATIMI SÖZLERİME

Aldırma şafak atımı sözlerime kalem
Ben deli-doluyum böyle her dem
Hüküm boynu vurulmuş serçe çıt kırıldı
Düşlerin uykuya çalması bakışlarından kayan
Sözlerim ağyar kulağında fısıltısıyken
Gölgelerin perde ardına ilticası an be an
Rutubet kokulu namelerin tesellisi avuntu
Kurutulmuş çiçeklerin son bahçıvanı
İçi boşaltılmış bakışları yorgun
Kokusu olmayan zaman

Ve sen aklın dip ucuna çöreklenen
Nöbetlerin çığlığı –sağır sultana- sessizlik
Kolları yalnızlığa kesen kanayan yanı gecenin
Boğum boğum sıkkın can heyhat!

_Ey sevgili!..
Kifayet toplamış senden sonra tası tarağı
Yokluk ortasında düşen yalnız –serçe’nin gözyaşı-
Sıyrılıyor sadakat kayıyor avuçlarımdan
Boşluğa asılan alayların kalıyor geride
Teselligâh damlarında şiire sığınan hikâye
Sağıltıyor ruhunu ince ince adam!
Rızkına çölleşme düşüyor tenin
Oysa vaha arayışlarında gönül
-kalbini güle yaslayan bülbül-
Işk’ında teslim tastamam
Bülbül teşbih!
Kızıla çalan bakışlarına meftun
Ahh ! Şebnem kadar şanslı olsaydım
Düşünce girdabından çekilen söyleyişlerim
Savrulurken semaya -kulağına kurşun akan-sen
Duymayışların nispet
Tamam, amenna duyma!
Duyma ama bil
Nisan olur düşer zamana papatya
Arıcıl kuşları dört döner hale hale
Dirilişlerin küllî tecellisi
Ve işte o zaman tam da o zaman
Kurutulmuş çiçeklerin son bahçıvanı
Savurur yele karşı cümle sözünü
Dinler onu kır çiçekleri
Kokusunu salar teklifsiz
Misk-ü anber

Vakit çok geç ama yine sen de dinle!
Tortusunu püskürtüyorken son söz!
Kırık heceler sökün ediyorken
_________________edilgen
Yüklenici berhava!
Sanıyorsun aldanıyorsun
Gün oluyor üstüme üstüme dünlerin yağıyor
Galebe çalıyor yokluğun
Gün oluyor güne muştu düşüyor
Kışın öyle, bahar böyle oluyor
Diriliyorsun kışın, öldürüyorum her bahar
Biliyorsun ya, sevgili
Cemre düşürüyorum yüreğime cemre

yahya incik/şanlıurfa/2009
01.03.2009 saat:10:21