Alın bu kitapları benden...

Tarih;16. Nisan 2007,
Yer; Sönmez iş sarayının, eski azametini yitirdiği zemin katında kitapçılardan birisi.
Eski azameti diyorum, devlet, kitap sektörünü tekeline aldığı için, buralarda eylülün ilk haftaları ufacık çocuklar ile anne babalarının yığınlaşarak birbirini hoyratça ezdiği gürültülü kalabalık, yerini sakin ve de terkedilmiş bir mekana bırakmıştı Bursa'nın bu pasajının en alt katlarında.

Neyse konuyu dağıtmadan olaya geçmek istiyorum.

Dükkanlardan birinin kapısının dış kısmındaki stantlara bakarken, eski kitap levhasına gözüm ilişti.
Hem de bir zamanlar büyük aşlk ile satın alınan o kitapları buraya devirerek birilerinin kilo ile satıvermesi...

Tam bunu düşünürken, elinde büyükçe bir siyah naylon poşet ile bir kadın ve de iki oğlu mağaza sahibine seslendi;
-Bakar mısınız!Eski kitap alıyor musunuz?
!
-Hanımefendi alıyoruz ama siz de bütün evi yüklenmişsiniz ya!
-Bunlardan derhal kurtulmam gerek.
Ayağıma takıldıkça sinirleniyorum.
-?
-Tamam bakarız.
Poşetin içini öfke ile cehaletin cenk ettiği sert bir tavır ile kapı önüne silkelercesine boşalttı kadın.

Poşetin içindekileri ganimet bulmuşcasına hırıltılı sesler çıkararak masasına taşıyan tezgahtar ve dükkan sahibinin önüne geçerek, kitaplardan bir ikisine el koydum.

Kayıp romanlar/Vedat Türkali,
Sınırlar/Dr.Henry Cloud
Dr.John Townsend

Sınırlar adlı eserin ilk sayfasını açtığımda şu cümleler yazılmıştı sahibinin el yazıları ile;

ALİM OLAN ÖLDÜKTEN SONRA DA DÜŞÜNCELERİ İLE VARLIĞINI SÜRDÜRÜR.
CAHİL OLANLAR İSE ZATEN ÖLÜDÜRLER.

ve bunları karalayan kişinin titreyen elleri ile attığı imzadan okuyabildiğim isim/Fevzi A.

Muhtemelen iki kişilik yalnızlıklardan kaçarak sığındığı sessiz ve huzurlu bir limandı bu sayfalar
kitap sahibi kişi için.


Orta yaşlardaki kadının elinden o poşetin tamamını alamadığım için iki gün uyku uyumadım.
Çünkü kitaplar çok yeni ve de değerliydi.
Kadın o kitapları kilo ile üç kuruşa satarak kurtulduğunu düşündü, kimbilir,
o sayfaları o ölen erkekle birlikte paylaşmayı deneseydi eğer,

ÖZEL BİR KÜTÜPHANE YAPTIRIRDI, bütün bu değerleri ve de sevdiği insan ile ortak bir şeyleri paylaşabilmenin lezzetini ölümsüzleştirmek için.

Ölen diyorum, erkek çocuk babasına ait olduğunu söylüyordu bu kitapların ve de onu kaybedeli üç ay olduğunu söylüyordu.

Ne kadar acıdır bilgiyi ısrarla reddetmek ve de yadsıyarak inatçı bir cehalet ile itmek.

O iki, kitaba verdiğim on bin liraya karşı, kitapçı yaklaşık kırk kitaba yirmi lira ödemişti.
Kadın iç huzuru ve de almış olduğu intikamın zevki ile evine dönmüştü.

Bu da izlediğim en acı insan manzaralarından biriydi ve büyük bir hayat dersiydi.

Umarım hiçbirimizin ardından kitaplarımız ve de ajandalarımız kilo ile satılmaz ayak üstü.
Kimse ama hiç kimse okumaz kitap aralarına çiziktirdiğimiz notları ve de imzalarımızı!

SEVGİYLE KALIN.

Nilgün Çakıcı.