Allah affeder Ahmet!

Bir ara yazmıştım! Benim çok günahlarım var demiştim!

Ramazanda bile şu zıkkımı içirdiler bana İtalyanlar.

“Amet demokratik musliman!” Dediler bir de!

O zaman kızmamıştım onlara ama şimdi olsa kızarım!

“Ulan müslümanın demokratı olur mu g .. oğlu g... lar! İlla bize bir isim takacaklar!”

Görüşlerim değişti!

Bayiyle konuşuyordum.

“ Ya Abi benim çok günahlarım var biliyor musun? Ramazanda bile içirdiler bana bu zıkkımı!”

“Allah affeder Ahmet!”

“Yok ya!”

“Tabi canım!”

“O zaman bir yetmişlik sar kağıda Abi! Muz da alayım da demesinler evden, çocukların rızkını içkiye verdin diye!”

“Yok canım niye desinler!”

Birgün eve gelirken sanırım konyaktı almıştım. Manava da uğradım elma armut birşeyler aldım, eve geldim. Mutfağa koydum aldıklarımı. Çaktırmadan mutfakta kaçamak yapacağım. Hanım korkar birşey diyemez. Annem de mutfağa girmez!

Gireceği tutmuş!

Hanımı çağırdım mutfağa!

“Bu poşetlerde bir şişe olacaktı nerede?”

“Annem onu lavaboya döktü!”

“Mide ilacımdı benim!”

“Altında TEKEL yazısını görünce fışkı içsin dedi götürdü lavaboya döktü!”

“Sen demedin değil mi?”

“Valla ben demedim. Ahmet ne hoş birşeyler almış eve dedi, geldi baktı, şişeyi gördü!”

Yemekte anneme takıldım!

“Anne, bugün yemekleri sen yaptın herhalde! Mutfakta gördüm seni!”

Başladı namelere! Haram bir lokma yememiş de ben nasıl böyle hayırsız olmuşum da!

Baktım susacağı yok!

“Anne Allah affeder! Hele de benim gibi bir kulunu! Yalan mı? Kimin tavuğuna kışt dedim anne?”

Belki de üzülmüştü konyağı döktüğüne!