Almıla’ya mektup 2

Bugün bir gariplik çöktü geceye

Yıldızlar kaçtıkça kaçıyor benden
Dağların ardında sessiz bir çığlık
Ceyhan gözyaşını sağıyor neden…

Sen sustun diye mi yıldızlar öksüz
Suların koynunda titreşir rüzgâr
Almıla susuşun büyük işkence
Seslen de geceye bir canlılık ver..

Ömür ki sayılı takvim yaprağı
Düşenin yerine yenisi gelmez
Bir bir eksiliyor çevremizdeki
Kim bilir sırada kim var bilinmez..

Almıla yıldızlar senden doğacak
Sende başlayacak hayat ve ölüm
Susma konuş artık konuş Almıla
Bitsin yıldızların çektiği zulüm..