Altınoluk

Uzun bir yolculuk sonrası geldiğimiz  Altınoluk pırıl pırıl denizi, bol oksijeni ve bütün güzellikleriyle yorgunluğumuzu, sitresimizi yok etti. Güzel bir tatil bizi bekliyor derken, çok önemli bir iş için Ankara ya dönmem gerekti. Yarın Ankara ya dönüyorum pazar ve pazartesi günü yapmam gereken görüşmelerden sonra oğlumun okul başvurularını yaparak çarşamba gecesi yeniden buraya döneceğimi düşündükçe mutlu oluyorum. Kısa süreli de olsa her bitiş her ayrılık hüzünlendiriyor beni, özellikle oğlumu bırakıp dönmek. Ben yokken yapması gereken şeyleri anlatmaya ve birlikte biraz daha çok zaman geçirmeye çalışsam da boşuna olduğunu görüyorum. Beni dinlemiyor bile, onun aklı bir yıldır görmediği ve özlemini çektiği arkadaşlarında. Dün akşam hadi birlikte yürüyüş yapalım, biryerlere gidip oturalım derken arkadaşının seslenmesiyle kendini evden dışarı attı ve bu anlamdaki bütün çabalarım boşa gitti. Evet artık biliyorum ki benim oğlum büyüyor ve benden çok arkadaşlarıyla vakit geçirmek istiyor, bu da en doğal hakkı ve artarak devam edecek. Ancak benim bu duruma alışmam bayağı bir zaman alacak,kendimi bu konuda eğitmem gerektiğine inanıyorum.