Amara II

Sıradan bir hayat dalgalarıma çarpıyor, Amara

Gün doğumunda külçe ağırlığında sarı

Renginde iyimser

Geniş zamanlarda vazgeçiyor yaşamaktan

Paydos ziline beş kala hayatı bir dişli makinesine takılıyor yaş(am)ın

Ölümcül olan o ses, karın doyurmaya buyururken işçileri

Amara, ünsüz insanlarız biz

Bu yüzden alfabede eksik yüzümüz

Midye kabuklarında seğirtir rakı bardakları

O kıyıda karşılıklı oturmalarda

Midyeci limon sıkar midyeye; biz hayatı sıkarız

Belimizdeki kemeri sıkmaktan beri, midemiz sırtımızla tanışık

Amara, güneşten mi aforoz edildin

Böyle yanık tenin; tenin böyle sarıesmer

İçimde kilometrelerce çöl uzanmış

Binlerce çocuk boğuşuyor çöplükte

İşp(ortacı) çocuklarım

Çoğu sokak kütüğüne kayıtlı; hayattan muaf

Bizim kaydımız Amara, iki defa tutulur

Biri düşünce ananın sancısından

Diğeri ölüme yolculukta

İki kütük arasında kaybolan renkleriz biz

Amara, hiçbir özrüm yok bu yaşama

Daha da çok alacaklısıyım

Korkma; rüzgarını yitiren kıyılarını yitirir;

Biz çok şükür ikisinden de muafız, Amara!

Canan Al( Nehir Amara)

Koridor Dergisi Ocak/2008