Ananke

Bu gece bırakıp giderken yerini güneşe, gözlerim tanık olsun istedim beni bırakıp gidene.. Cesaretsizim hatta bir korkak bakamadım şimdiye kadar ardından.. Gör istemedim çaresiz akan sağanakları.. Sakın bana acıma lanet olası.. Her gün öldürtüp, kendi ellerimle kazdığım hayata gömdüm ruhumu.. Gelişinle yararak dirilttim karanlığına.. Bu gece cesurdum ve ağlamadım hiç ardından.. Hiç düşündüğüm gibi olmadı aslında, beynimde kol gezen kanlı senaryoların gerçekleşmedi hiçbiri..
Sen ağır ağır giderken, ardına bıraktığın bir şeyler vardı..
Senin gidişinle, bi gelen vardı, bir doğan gürültüyle.. Bir depremle yer değiştiriyordu karanlık.. Değişiyordu karaya buladığın hayat..
—Anlayabiliyor musun? ananke..
_Anlayabiliyor musun hiç kimsenin beceremediği gibi..
Güneş kızıldı doğarken.. tıpkı geceyi koynuma bırakırken giydiği gelinliği gibi.. Karanlıktan aydınlığa geçerken kenti rengarenk giydiriyor, beğenmiyor, tekrar soyup tekrar giydiriyor.. Biraz kararsız mı ne?
Denizle oynaşıyor, yapmadığı oyun kalmıyor, bin bir renk sunuyordu ona kendinden, soyunuyordu yalnızlığını..
_Sanırım denize aşık, ananke..
Penceremin ardından izlediğimi farketti.. Dikip kocaman gözlerini gözlerime sıcacık bakıyor yüzüme, ne kaçırıyor gözlerini, nede kırpıyor biran bile..
_Düneş bana bu gün gülümsedi ananke..
_Anlıyor musun gülümsedi..