Ancak güzel gözlerin rüyalarıma girdi

Hasretin hazin rüzgârı yüreğimde esti

Ancak güzel gözlerin rüyalarıma girdi

Kalbime kor alevler düştü geçti

Lakin tüm güzellikler seninle mi oldu

Yüreğimde ancak bu sensizliğin acısı sırdaşım oldu

Dünya saray sanki evim zindan karanlıkla doldu

Ama ufukta bana el sallayan seni kalbimde özlemle taşıyorum

Ve yüreğim seninle acıların değeri kalmadı sensizde yaşıyorum

Ama Rabbimin yardımı ile bu hüzünleri kalbimde taşıyorum

Ancak sensizlikten yanımda taşıdığım hüznüm bana oldu sancak

Sancak ki göklerden geldi Rahmanın dostu hüzünmüş ancak

Lakin zihnimde yaşadığım hatıraları yaşatıyorum ancak

Sensizlik ölüme denk değilmiş anladım artık ancak ancak

Rahmanla olunca dar gelen dünya genişliyor anında ancak

Rahmanla olunca sığmayan yüreğe dünyaları sığdırıyor Yüce Rahman

Ufuklara diktim hüzünden sancağımı gururla ancak

Umut güneşim doğdu lakin sen göremedin sallanıyor bak ötelerde sancak

Giden baharlar gitti üşümüyorum gözlerim bulanıyor,

bakarsan görürsün yüreğim okunacak

Lakin güzel gönlüne bana düştü sanki bir salıncak

Yaralı yüreğimden tutmak sana düştü yüreğim ötelere nasıl dayanacak

Yüreğim yüce Allahın virdine düştü artık yanmayacak

Madde ile manayı ayırdım hasret kafesini kırdım kurtuldum ancak

Yüreğimdeki feryadı sensizliği duydu Yüce Rahman

Mehmet Aluç