ANDIMIZDA SON DURUM

Cumhuriyetimizin onuncu yılı 1933'ten, 2013 yılına kadar ilköğretim okullarında içirilen andımızın kaldırılmasının yararından ve zararından söz etmeksizin;  etkinliğini irdelemek isterim. Bilindiği gibi ant içmek; bir şeyi yapmaya ya da yapmamaya namusu şerefi mukaddesatı öneminde söz vermektir.

Cumhuriyet, kurulduğu andan başlayarak değil 10 yıl sonra; çocuklarda milliyet bilinci oluşturmak için ant içilmesini öngörmüştür. Çocuklardan; Türk, doğru, çalışkan, küçüklerini koruyan, büyüklerini sayan, yurdunu milletini kendinden çok seven, ülküsü yükselmek ileri gitmek, Atatürkün açtığı yolda gösterdiği hedefe durmadan yürüyen biri olarak; varlığını Türk varlığına armağan etmesi ve "Ne mutlu Türküm diyene" bilinciyle ant içmesi istenmekteydi. Çocuk yapacağı yapmayacağı şeyleri kendine telkin ederek alışkanlıklaştıracaktı.

Ne var ki; ant soyut düzeyden somut düzeye indirgenemediği için, kavranamamış, basmakalıp tekerlemeye dönüşmüştü. Şöyle ki, "Türk" olmak ne demektir açıklanmamıştır. Kendine özgü anadili, tarihi ve gelenekleri olan her millet; insanlık toplumunun bileşenidir. Çoğunlukla Türklerin ya da Almanların yaşadığı ülkeye Türkiye -Turkia- ya da Almanya denir.

Her ülkede çoğunluktan farklı azınlıklar bulunur. Her ülkenin azınlığı o ülkenin uyruğundadır ve çoğunluktan sayılır. Alman uyruklu bir Türk Almandır. Türkiyede yaşayan Türkçeden farklı anadilli kişilerin ön adları kendilerine verdikleri ad; soy adları "Türk"tür.  Örnek: ön ad "Kürt", soy ad "Türk". Örnekler: "Arnavut Türk", "Ermeni Türk", "Çerkes Türk" vb... Hepsi Türk uyruklarında, "Türk" soyadında birleşiyorlar. Bu bağlamda "Ne mutlu Türküm diyene" demelerinde ne sakınca var?! Bunun ırkçılıkla ne ilgisi var?

Türk'ün ne olduğunu çocuğa böyle anlattıktan sonra, "doğru, çalışkan, küçüklerini korumak, büyüklerini saymak, yurdunu milletini kendinden çok sevmek, ülküsü yükselmek ileri gitmek, Atatürkün açtığı yolda gösterdiği hedefe durmadan yürümek" Nasıl'ları, Niçin'leri ile somutlaştırılarak öğretilmeliydi.